Black as the Devil Painteth - Theatre Of Tragedy, Das Ich

An artist is what is call’d the self that the brush holdeth —

Though hath it then caringly caress’d the Canvas of to-morrow?

O Canvas!

For thee I hold my tool — still!

Passionless it quivereth

Minding not that my hands are more than apt;

My Muse!

Where is hidden

The blue-huéd arch 'neath the High Heaven’s rich emblazonry

The flowery meadow, embrac’d by the horizon — snowflak’d and aery mountains

In which the bare-breasted maidens dance to the lay o' midsummer

Aloft the distant lazy flapping of the doves in vainglore

O Canvas!, wherefore canst thou these images not allow?

—

I deem a projection of my Theatre they should be!

—

Then, I challenge thee the wisdom of naysaying the yearns o' mine —

What is this unforseen that not enjoineth light shades to be skillfully paintéd?

I thought that love would last forever…

I was wrong!

The raven sky prey’d on by the snowfill’d, blustery clouds

Unadornéd the meadow — hunger driveth the wolf out of the wood

The maidens chain’d and whipp’d within a dreary dungeon —

And, lo!

'twixt the wizen roses a mossy grave:

«The Devil is as Black as he Painteth» —

O Canvas!

wherefore…

Een kunstenaar is wat het zelf wordt genoemd dat het penseel vasthoudt -

Maar heeft het dan liefdevol het canvas van morgen gestreeld?

O Canvas!

Voor u houd ik mijn gereedschap vast - stil!

Passieloos trilt het

Niet in de gaten houdend dat mijn handen meer dan geschikt zijn;

Mijn muze!

Waar is verborgen

De blauw getinte boog 'onder de rijke emblazonry van de High Heaven'

De bloemrijke weide, omringd door de horizon - besneeuwde en luchtige bergen

Waarin de maagden met blote borsten dansen op de midzomer

Boven het verre luie geklapper van de duiven in vainglore

O Canvas!, waarom kun je deze afbeeldingen niet toestaan?

—

Ik beschouw een projectie van mijn theater dat ze zouden moeten zijn!

—

Dan daag ik u uit de wijsheid van het nee-zeggen van de verlangens van mij -

Wat is dit onvoorziene dat lichte tinten niet beveelt om vakkundig te worden geverfd?

Ik dacht dat liefde voor altijd zou duren...

Ik had het fout!

De ravenhemel viel op door de besneeuwde, onstuimige wolken

Onopgesmukt de weide - honger drijft de wolf uit het bos

De maagden ketenen en slaan in een sombere kerker -

En, zie!

'Tussen de wizen rozen een bemoste graf:

«De duivel is zo zwart als hij schildert» —

O Canvas!

daarom…