A Distance There Is - Theatre Of Tragedy

Come in out of the rain thou sayest — but thou ne’er step’st aside;

And I am trapp’d —

A distance there is…

None, save me and the bodkin — pitter-patter on the roof:

Behold!

— 'tis not the rain;

thence me it has to be —

I will not drink thy vintage wine, my dear;

Thou hast heed’d that I am of innocence, yet thou let’st thy lass into peril —

Thou let’st me be parched;

My heart is of frailthy, my pale skin is hued damask.

When thou thy tears hast hidden, «Come back!», thou sayest —

There I soon am to be — but how am I to run when my bones, my heart

Thou hast me bereaft —

But run thou sayest;

I run —

And there and then I behold that a time will come when I again dead will be.

Thou tell’st me to leave without delay —

I leave with my bodkin and my tears in my hands;

Lo!

— the shadows, the sky descending;

So by a dint of smite I gait ere I run and melt together with dusk.

In my mind in which is this event,

But it seems as if naught is to change anyway?!

After all these years thou left’st me down in the emotional depths —

The sombre soaked velvet-drape is hung upon me,

Turning my feelings away from our so ignorant world:

All the beautiful moments shared, deliberately push’d aside —

…a distance there is…

Kom binnen uit de regen, zegt u, maar stap nooit opzij;

En ik ben in de val gelokt —

Een afstand is er...

Geen, behalve mij en de bodkin - pitter-geklets op het dak:

Zie!

— het is niet de regen;

vandaar mij het moet -

Ik zal je vintage wijn niet drinken, mijn liefste;

U hebt gehoord dat ik onschuldig ben, maar u laat uw meisje in gevaar komen -

Laat me uitgedroogd zijn;

Mijn hart is broos, mijn bleke huid is getint damast.

Wanneer je je tranen hebt verborgen: «Kom terug!», zeg je —

Daar zal ik spoedig zijn, maar hoe moet ik rennen als mijn botten, mijn hart

Je hebt me beroofd -

Maar ren, zegt u;

Ik ren -

En daar en dan zie ik dat er een tijd zal komen dat ik weer dood zal zijn.

Gij zegt mij onverwijld te vertrekken —

Ik vertrek met mijn bodkin en mijn tranen in mijn handen;

Zie!

— de schaduwen, de lucht die neerdaalt;

Dus door een klap loop ik voordat ik ren en smelt samen met de schemering.

In mijn gedachten waarin dit evenement is,

Maar het lijkt erop dat er toch niets verandert?!

Na al die jaren liet je me achter in de emotionele diepten -

Het sombere, doorweekte fluwelen kleed is aan mij opgehangen,

Mijn gevoelens afwenden van onze zo onwetende wereld:

Alle mooie momenten gedeeld, opzettelijk opzij geschoven —

…een afstand is er…