The Stolen Child - The Waterboys

Come away, human child

To the water

Come away, human child

To the water and the wild

With a faery, hand in hand

For the world’s more full of weeping than you can understand

Where dips the rocky highland

Of Sleuth Wood in the lake

There lies a leafy island

Where flapping herons wake

The drowsy water rats;

There we’ve hid our faery vats

Full of berries

And of reddest stolen cherries

Come away, human child

To the water

Come away, human child

To the water and the wild

With a faery, hand in hand

For the world’s more full of weeping than you can understand

Where the wave of moonlight glosses

The dim gray sands with light

Far off by furthest Rosses

We foot it all the night

Weaving olden dances

Mingling hands and mingling glances

Till the moon has taken flight;

To and fro we leap

ANd chase the frothy bubbles

While the world is full of troubles

And is anxious in it’s sleep

Come away, human child

To the water

Come away, human child

To the water and the wild

With a faery, hand in hand

For the world’s more full of weeping than you can understand

Where the wandering water gushes

From the hills above Glen-Car

In pools among the rushes

The scarce could bathe a star

We seek for slumbering trout

And whispering in their ears

We give them unquiet dreams;

Leaning softly out

From ferns that drop their tears

Over the young streams

Away with us he’s going

The solemn-eyed:

He’ll hear no more the lowing

Of the calves on the warm hillside;

Or the kettle on the hob

Sing peace into his breast

Or see the brown mice bob

Around and around the oatmeal-chest

For he comes, the human child

To the water

He comes, the human child

To the water and the wild

With a faery, hand in hand

From a world more full of weeping than he can understand

Human child

Human child

With a faery, hand in hand

From a world more full of weeping than he can understand…

Than he can understand…

He can understand…

Kom weg, mensenkind

Naar het water

Kom weg, mensenkind

Naar het water en de wildernis

Met een fee, hand in hand

Want de wereld is meer vol van huilen dan je kunt begrijpen

Waar duikt het rotsachtige hoogland

Van Sleuth Wood in het meer

Daar ligt een lommerrijk eiland

Waar fladderende reigers wakker worden

De slaperige waterratten;

Daar hebben we onze elfenvaten verstopt

Vol met bessen

En van de roodste gestolen kersen

Kom weg, mensenkind

Naar het water

Kom weg, mensenkind

Naar het water en de wildernis

Met een fee, hand in hand

Want de wereld is meer vol van huilen dan je kunt begrijpen

Waar de golf van maanlicht glanst

Het vage grijze zand met licht

Ver weg bij de verste Rosses

We lopen de hele nacht door

Oude dansen weven

Handen vermengen en blikken vermengen

Tot de maan is gaan vliegen;

Heen en weer springen we

EN jaag op de schuimige bubbels

Terwijl de wereld vol problemen is

En is angstig in zijn slaap

Kom weg, mensenkind

Naar het water

Kom weg, mensenkind

Naar het water en de wildernis

Met een fee, hand in hand

Want de wereld is meer vol van huilen dan je kunt begrijpen

Waar het dwalende water gutst

Van de heuvels boven Glen-Car

In zwembaden tussen de biezen

De schaarse kan een ster baden

We zoeken naar sluimerende forel

En in hun oren fluisteren

We geven ze onrustige dromen;

Zachtjes naar buiten leunen

Van varens die hun tranen laten vallen

Over de jonge stromen

Weg met ons, hij gaat

De plechtige ogen:

Hij zal het loeien niet meer horen

Van de kalveren op de warme helling;

Of de waterkoker op de kookplaat

Zing vrede in zijn borst

Of zie de bruine muizen bob

Rond en rond de havermout-kist

Want hij komt, het mensenkind

Naar het water

Hij komt, het mensenkind

Naar het water en de wildernis

Met een fee, hand in hand

Van een wereld die meer huilt dan hij kan begrijpen

menselijk kind

menselijk kind

Met een fee, hand in hand

Van een wereld die meer huilt dan hij kan begrijpen...

Dan kan hij begrijpen...

Hij kan begrijpen...