Red Army Blues - The Waterboys

When I left my home and my family

my mother said to me

«Son, it’s not how many Germans you kill that counts

It’s how many people you set free!»

So I packed my bags

brushed my cap

Walked out into the world

seventeen years old

Never kissed a girl

Took the train to Voronezh

that was as far as it would go Changed my sacks for a uniform

bit my lip against the snow

I prayed for mother Russia

in the summer of '43

And as we drove the Germans back

I really believed

That God was listening to me We howled into Berlin

tore the smoking buildings down

Raised the red flag high

burnt the reichstag brown

I saw my first American

and he looked a lot like me He had the same kinda farmer’s face

said he’d come from some place called Hazzard, Tennessee

Then the war was over

my discharge papers came

Me and twenty hundred others

went to Stettiner for the train

Kiev!

said the commissar

from there your own way home

But I never got to Kiev

we never came by home

Train went north to the Taiga

we were stripped and marched in file

Up the great siberian road

for miles and miles and miles and miles

Dressed in stripes and tatters

in a gulag left to die

All because Comrade Stalin was scared that

we’d become too westernized!

Used to love my country

used to be so young

Used to believe that life was

the best song ever sung

I would have died for my country

in 1945

But now only one thing remains

but now only one thing remains

But now only one thing remains

but now only one thing remains

The brute will to survive!

Toen ik mijn huis en mijn gezin verliet

mijn moeder zei tegen mij

"Zoon, het gaat er niet om hoeveel Duitsers je vermoordt"

Het is hoeveel mensen je vrijlaat!»

Dus ik heb mijn koffers gepakt

mijn pet geborsteld

De wereld in gelopen

zeventien jaar oud

Nooit een meisje gekust

Nam de trein naar Voronezh

dat was zo ver als het zou gaan Ik heb mijn zakken verwisseld voor een uniform

beet op mijn lip tegen de sneeuw

Ik bad voor moeder Rusland

in de zomer van '43'

En terwijl we de Duitsers terugdreven

Ik geloofde echt

Dat God naar me luisterde. We huilden Berlijn in

brak de rokende gebouwen neer

De rode vlag hoog gehesen

verbrandde de rijksdag bruin

Ik zag mijn eerste Amerikaan

en hij leek veel op mij. Hij had hetzelfde soort boerengezicht

zei dat hij uit een plaats kwam die Hazzard, Tennessee heette

Toen was de oorlog voorbij

mijn ontslagpapieren zijn binnen

Ik en twintighonderd anderen

ging naar Stettiner voor de trein

Kiev!

zei de commissaris

vanaf daar je eigen weg naar huis

Maar ik ben nooit in Kiev gekomen

we kwamen nooit thuis

Trein ging naar het noorden naar de Taiga

we werden uitgekleed en marcheerden in het bestand

De grote Siberische weg op

voor mijlen en mijlen en mijlen en mijlen

Gekleed in strepen en flarden

in een goelag achtergelaten om te sterven

Allemaal omdat kameraad Stalin bang was dat

we zouden te verwesterd raken!

Hield van mijn land

was zo jong

Ik geloofde vroeger dat het leven...

het beste lied ooit gezongen

Ik zou zijn gestorven voor mijn land

in 1945

Maar nu blijft er maar één ding over

maar nu blijft er maar één ding over

Maar nu blijft er maar één ding over

maar nu blijft er maar één ding over

De brute wil om te overleven!