Rags (Second Amendment) - The Waterboys

Everything is rags and there’s nobody to blame but me And it would be so easy if there was noone to hurt but me But now everything that i do coming out of me Will just tear through you

In and out of you

Up and down your life like a curse

(so that when the sun bursts,

When the rain falls, when the wind blows,

I rip through your heart.

on a horse called nightmare,

Bucking and spitting, i ride to your house

In the home of bluebeard, blood flows as red as any flag

Death cries «victory is mine!»

Laughter echoes,

And death just claps his hands

And then time stands still, castles fall,

Lightning strikes the tower, announcing chaos

Sunday’s child scales the walls

Of a paradise then dives into darkness.

A fool playing god

With one foot in eden, one foot in hell

And blindness in his brain

And fever in his eyes

Lies on his tongue

Still saying «this is just a dream»

Cast by the only son of rags

Who would wrap you up in all the finest tatters

But he wanted nothing more, my loved one,

Than to wrap you up in joy

But it never be with me -- you and i are like two worlds

Not meant to collide

Death to each other

In the unravelling of time

So how do you… how do you like it?

What kind of dream would you call it —

To have one foot in eden,

One foot in hell

To be always numb,

Plagued by demons

Summoned by angels at the same time,

Endlessly)

But i will burn me Right out of this place.

I will lay you down to sleep

So when you wake

I’ll be gone

And you

Will remember

Nothing

You

Will remember…

Alles is lompen en er is niemand de schuldige behalve ik En het zou zo gemakkelijk zijn als er niemand anders was dan ik Maar nu zal alles wat ik doe dat uit mij komt gewoon door je heen scheuren

In en uit jou

Op en neer je leven als een vloek

(zodat wanneer de zon doorbreekt,

Als de regen valt, als de wind waait,

Ik scheur door je hart.

op een paard genaamd nachtmerrie,

Bucking en spugen, ik rijd naar je huis

In het huis van Blauwbaard stroomt het bloed zo rood als elke vlag

De dood roept «overwinning is van mij!»

Gelach weergalmt,

En de dood klapt gewoon in zijn handen

En dan staat de tijd stil, vallen kastelen,

Bliksem slaat in op de toren en kondigt chaos aan

Het kind van zondag klimt over de muren

Van een paradijs duikt dan in de duisternis.

Een dwaas die god speelt

Met één voet in eden, één voet in de hel

En blindheid in zijn hersenen

En koorts in zijn ogen

Ligt op zijn tong

Zegt nog steeds "dit is maar een droom"

Gegoten door de enige zoon van vodden

Wie zou je in de fijnste flarden wikkelen

Maar hij wilde niets meer, mijn geliefde,

Dan om je in te wikkelen in vreugde

Maar het zal nooit met mij zijn -- jij en ik zijn als twee werelden

Niet bedoeld om te botsen

Dood aan elkaar

In het ontrafelen van de tijd

Dus hoe vind je het... hoe vind je het?

Wat voor soort droom zou je het noemen -

Om één voet in eden te hebben,

Eén voet in de hel

Om altijd verdoofd te zijn,

Geplaagd door demonen

Opgeroepen door engelen op hetzelfde moment,

Eindeloos)

Maar ik zal me hier uit branden.

Ik zal je in slaap leggen

Dus als je wakker wordt

Ik zal weg zijn

Jij ook

Zal herinneren

Niets

Jij

Zal herinneren…