Blodbad - The Unguided

Everlasting bloodshed

Between the clan and the intruders

My daggers, dubbed in the vital fluids of our rivals

Unquenchable hate

Like rabid vultures we’ll rupture their defenses

This valley, our home, has always belonged to us

My hope was enlivened by the mere vision of you

Your diabolic appearance and flaming shoulder guards

By the animus glow of your eyes, we assaulted the bunker

And assassinated everything alive

Since that fateful day

Our blades and minds have been in unison

We put the kill, the kill, in skill

I always thought that life it belonged

To those who are alive

But you proved me wrong

As we mapped out hell together

We are the heralds of death

In blood drenched leather

Aside from this humanoid form

Little humanity resided in this undead being

We are the spearheads of our kind

The hordes of war are ours to command

All of our foes will be drowned

In a lake of frozen tears

And their blood will paint the snow

For all coming years

I always thought that life it belonged

To those who are alive

But you proved me wrong

As we mapped out hell together

We are the heralds of death

In blood drenched leather

It’s slaughtering time

We will sharpen their fear

It’s slaughtering time

And we will never admit defeat

So, am I sowing seeds of darkness in your mind

Or am I just watering what’s already there?

(What's already there)

Eeuwig bloedvergieten

Tussen de clan en de indringers

Mijn dolken, genoemd in de vitale vloeistoffen van onze rivalen

Onuitblusbare haat

Als hondsdolle gieren zullen we hun verdediging verbreken

Deze vallei, ons thuis, is altijd van ons geweest

Mijn hoop werd verlevendigd door alleen al het visioen van jou

Je duivelse verschijning en vlammende schouderbeschermers

Door de animus gloed van je ogen, vielen we de bunker aan

En vermoordde alles levend

Sinds die noodlottige dag

Onze bladen en geesten zijn in harmonie geweest

We zetten de kill, de kill, in vaardigheid

Ik dacht altijd dat het leven erbij hoorde

Aan degenen die nog in leven zijn

Maar je hebt me het tegendeel bewezen

Terwijl we samen de hel in kaart brachten

Wij zijn de herauten van de dood

In met bloed doordrenkt leer

Afgezien van deze humanoïde vorm

In dit ondode wezen woonde een kleine mensheid

Wij zijn de speerpunten van onze soort

De hordes van oorlog zijn van ons om te bevelen

Al onze vijanden zullen verdrinken

In een meer van bevroren tranen

En hun bloed zal de sneeuw schilderen

Voor alle komende jaren

Ik dacht altijd dat het leven erbij hoorde

Aan degenen die nog in leven zijn

Maar je hebt me het tegendeel bewezen

Terwijl we samen de hel in kaart brachten

Wij zijn de herauten van de dood

In met bloed doordrenkt leer

Het is slachttijd

We zullen hun angst aanscherpen

Het is slachttijd

En we zullen nooit een nederlaag toegeven

Dus, ben ik zaden van duisternis in je geest aan het zaaien?

Of geef ik gewoon water wat er al is?

(Wat is er al)