The Crock Of Gold - The Tossers

We’ll live out our lives on this dirty old street

Only because we just can’t compete

But in the concrete of our younger days, we left our names

Just like the people before, when they reached

The distant shore with their drink and their dance

And their dreams and sincere aims

Ghosts long gone, through old buildings they stare

With their offspring staring at me for they are still there

Dreams that are dead and lives not realized

Why did we write our names in these streets

To show we’re alive?

Well, Chicago is my home and I’ll never want to roam

To live on any sun swept distant shore

Well, it is where I was reared by forbearers so revered

And I sing the songs that they all sang before

Well, any woman that’s neared me

Has been repelled most thoroughly

Still I’m a lover God, I am foremost of all

A musician that’s my call of high degree professional

But I’m afraid I do not know my trade at all

And if it’s every twenty years

Some small relief to me appears

Then the crock of gold will wait until that day

To defend myself no more

Lay the shield of anger at my door

And the sword of alcohol will stow away

All the people in our town are overworked and broken down

Begging cheques but it’s just not enough they’re giving

Crying quietly, living life so desperately

That something has to make this life worth living

Real life is only a timeline

And the excitement holds the short times

It will never measure up to what TV sells as great

All the drunken jokes and views

Exciting pubs they tell the news

But the exciting pats, well, they just weren’t all that great

I met a girl one night and enchantment fixed our sight

So we decided we would hold it for awhile

But she would not love me, so inside me finally said

«It's not your fault.»

But I would like love if only for a while

Well, it’s on and on I’ve seen, yeah that’s how it’s always been

And how it will be as ever on I go

Oh, but ever on I will

Through all the banal times until I find some

Place to me that seems like home

We leven ons leven uit in deze vieze oude straat

Alleen omdat we gewoon niet kunnen concurreren

Maar in het concrete van onze jonge dagen hebben we onze namen achtergelaten

Net als de mensen daarvoor, toen ze bereikten

De verre kust met hun drankje en hun dans

En hun dromen en oprechte doelen

Spoken allang verdwenen, door oude gebouwen staren ze

Met hun nakomelingen die naar me staren, want ze zijn er nog steeds

Dromen die dood zijn en levens niet gerealiseerd

Waarom hebben we onze namen in deze straten geschreven?

Om te laten zien dat we leven?

Nou, Chicago is mijn thuis en ik zal nooit willen rondzwerven

Om te leven op elke zonovergoten verre kust

Nou, het is waar ik ben opgevoed door voorouders die zo vereerd zijn

En ik zing de liedjes die ze allemaal eerder zongen

Nou, elke vrouw die bij mij in de buurt is

Is het meest grondig afgestoten

Toch ben ik een geliefde God, ik ben vooral

Een muzikant die mijn professionele roeping is

Maar ik ben bang dat ik mijn vak helemaal niet ken

En als het om de twintig jaar is

Er lijkt me een kleine opluchting

Dan wacht de pot met goud tot die dag

Om mezelf niet meer te verdedigen

Leg het schild van woede voor mijn deur

En het zwaard van alcohol zal worden opgeborgen

Alle mensen in onze stad zijn overwerkt en kapot

Om cheques smeken, maar het is gewoon niet genoeg dat ze geven

Rustig huilen, zo wanhopig door het leven gaan

Dat iets dit leven de moeite waard moet maken

Het echte leven is slechts een tijdlijn

En de opwinding houdt de korte tijden vast

Het zal nooit tippen aan wat tv verkoopt als geweldig

Alle dronken grappen en meningen

Spannende kroegen vertellen ze het nieuws

Maar de opwindende klopjes, nou, ze waren gewoon niet zo geweldig

Ik ontmoette op een avond een meisje en betovering herstelde ons zicht

Dus besloten we dat we het een tijdje zouden houden

Maar ze zou niet van me houden, dus in mij zei ik eindelijk:

"Het is niet jouw fout."

Maar ik zou graag liefde willen, al was het maar voor een tijdje

Nou, het gaat door en ik heb gezien, ja, zo is het altijd geweest

En hoe het zal zijn zoals altijd op I go

Oh, maar ooit zal ik

Door alle banale tijden totdat ik wat vind

Een plek die voor mij als thuis lijkt