Don't You Call Me Anymore - The Staves

Don’t you call me anymore,

Don’t you call me anymore,

Arrive just to leave,

Like you did before.

You leave me on the run,

Scared of things that you have done,

You’re still not the scar,

And you’re still only young.

Don’t you see me anymore,

Don’t you see my sorry head,

As it hits the floor,

I’m blues-blinded.

Ohh-ohhh.

Ohh-ohh-ohhh.

Ohh-ohh-ohh.

Oh-ohh.

Oh-ohh.

Don’t you call me anymore,

I don’t want to hear, I’m sick of your singing.

Your voice isn’t silver to me now,

Your voice wasn’t silver before.

You’re the start to my end,

I may have made a few mistakes,

That I wish I could make them again,

I wish we were friends.

Ohh-ohh-ohhh,

I wish we were friends.

Ohh-ohh-ohh.

Oh-ohh.

Oh-ohh.

Bel je me niet meer,

Bel je me niet meer,

Aankomen om te vertrekken,

Zoals je eerder deed.

Je laat me op de vlucht,

Bang voor dingen die je hebt gedaan,

Je bent nog steeds niet het litteken,

En je bent nog maar jong.

Zie je me niet meer,

Zie je mijn sorry hoofd niet,

Terwijl het de vloer raakt,

Ik ben bluesblind.

Ohh-ohh.

Ohh-ohh-ohhh.

Ohh-ohh-ohh.

Oh-ohh.

Oh-ohh.

Bel je me niet meer,

Ik wil het niet horen, ik ben je zang beu.

Je stem is nu niet zilver voor mij,

Je stem was niet eerder zilver.

Jij bent het begin tot mijn einde,

Ik heb misschien een paar fouten gemaakt,

dat ik wou dat ik ze weer kon maken,

Ik wou dat we vrienden waren.

Ohh-ohh-ohhh,

Ik wou dat we vrienden waren.

Ohh-ohh-ohh.

Oh-ohh.

Oh-ohh.