The Motherlode - The Staves

Counting the winters, numb to the cold

Searching the valley, for secrets untold

The mountains are children, to someone so old

A king without kingdom or throne

Digging the mud and the stone

All men have left here

But you have remained

At the banks of the river, forever the same

Though no water flows here, the memory stays

As long as it stays you are here

Heart broken year after year

People running away, running like strangers day after day

Leave him alone

Golden river running from her home

The sun was an altar, before reaching out

And raised up the dagger, that hung from his belt

He cursed his delusion and the sadness he felt

Weeping at what he’d become, just a fool in the gold of the sun

People running away, running like strangers day after day

Leave him alone

Golden river running from her home

Golden river running from her home

Golden river running from her home

Golden river running from her home

De winters tellen, verdoofd door de kou

Zoekend in de vallei, naar ongekende geheimen

De bergen zijn kinderen, voor iemand die zo oud is

Een koning zonder koninkrijk of troon

Het graven van de modder en de steen

Alle mannen zijn hier vertrokken

Maar je bent gebleven

Aan de oevers van de rivier, voor altijd hetzelfde

Hoewel hier geen water stroomt, blijft de herinnering

Zolang het blijft, ben je hier

Hart gebroken jaar na jaar

Mensen rennen weg, rennen dag in dag uit als vreemden

Laat hem alleen

Gouden rivier die vanuit haar huis stroomt

De zon was een altaar, voordat hij zijn hand uitstak

En hief de dolk op, die aan zijn riem hing

Hij vervloekte zijn waanvoorstelling en het verdriet dat hij voelde

Huilend om wat hij was geworden, gewoon een dwaas in het goud van de zon

Mensen rennen weg, rennen dag in dag uit als vreemden

Laat hem alleen

Gouden rivier die vanuit haar huis stroomt

Gouden rivier die vanuit haar huis stroomt

Gouden rivier die vanuit haar huis stroomt

Gouden rivier die vanuit haar huis stroomt