Battles - The Spill Canvas

Cursed by my imagination

Teaming with echoes of situations

I do not feel well, pressed beneath this spell.

Polishing my social skills

With one more drink, and two more pills.

I do not feel good, I thought by now I would.

But then again…

It’s like one thousand papercuts,

Soaked in vinegar.

Like the battles with yourself,

That leave you insecure.

It’s all just a numbing charade,

Until the day you finally wake up And you’re not,

Afraid.

Bound by my own disposition

The endless hunt to find fruition

I’m insatiable, even if my cup is full.

My soar throats are now routine,

I 'Gotta write those songs, make 'em scream.

They’re insatiable, even if their ears are full.

But then again…(But then again…)

It’s like one thousand papercuts,

Soaked in vinegar.

Like the battles with yourself,

That leave you insecure.

It’s all just a numbing charade,

Until the day you finally wake up And you’re not,

Afraid.

It’s like one thousand papercuts,

Soaked in vinegar.

Like the battles with yourself,

That leave you insecure.

It’s all just a numbing charade,

Until the day you finally wake up And you’re not,

Afraid

Vervloekt door mijn verbeelding

Samenwerken met echo's van situaties

Ik voel me niet goed, ingedrukt onder deze betovering.

Mijn sociale vaardigheden oppoetsen

Met nog een drankje en nog twee pillen.

Ik voel me niet goed, ik dacht dat ik dat nu wel zou doen.

Maar dan opnieuw…

Het is als duizend papercuts,

Geweekt in azijn.

Zoals de gevechten met jezelf,

Dat maakt je onzeker.

Het is allemaal maar een verdovende poppenkast,

Tot de dag dat je eindelijk wakker wordt En dat ben je niet,

Bang.

Gebonden door mijn eigen gezindheid

De eindeloze jacht om tot bloei te komen

Ik ben onverzadigbaar, zelfs als mijn kopje vol is.

Mijn keelpijn is nu routine,

Ik moet die liedjes schrijven, ze laten schreeuwen.

Ze zijn onverzadigbaar, zelfs als hun oren vol zijn.

Maar dan nog... (Maar dan nog...)

Het is als duizend papercuts,

Geweekt in azijn.

Zoals de gevechten met jezelf,

Dat maakt je onzeker.

Het is allemaal maar een verdovende poppenkast,

Tot de dag dat je eindelijk wakker wordt En dat ben je niet,

Bang.

Het is als duizend papercuts,

Geweekt in azijn.

Zoals de gevechten met jezelf,

Dat maakt je onzeker.

Het is allemaal maar een verdovende poppenkast,

Tot de dag dat je eindelijk wakker wordt En dat ben je niet,

Bang