Latchkey - The Soviettes

I guess you thought it would be fun

To make your pain into a game for someone

I guess you didn’t realize

How hurt and lies would color all our lives

What you did to, so residual, my yesterday

What will I do to my tomorrow?

Will I take on, for forsaken

My father’s ways and I could draw my own blood’s blood?

I sometimes lie awake at dawn

Though wrong, love him now he’s dead and gone

The part that loves him aches inside

In deep it lies next to the the scars I hide

I forgave you when I gave you my wild eyed childhood

How do I fill my empty doors and frames?

How do I get, born of his spit, wise and mild?

When did all the colors run gray?

My life is gray, when will I see day?

Ik denk dat je dacht dat het leuk zou zijn

Om van je pijn een spel voor iemand te maken

Ik denk dat je je niet realiseerde

Hoe pijn en leugens ons hele leven zouden kleuren

Wat je deed met, zo resterend, mijn gisteren

Wat zal ik met mijn morgen doen?

Zal ik het opnemen, in de steek gelaten?

De wegen van mijn vader en ik het bloed van mijn eigen bloed kon trekken?

Ik lig soms wakker bij zonsopgang

Hoewel verkeerd, hou van hem nu hij dood en weg is

Het deel dat van hem houdt, doet pijn van binnen

In de diepte ligt het naast de littekens die ik verberg

Ik vergaf je toen ik je mijn wilde jeugd gaf

Hoe vul ik mijn lege deuren en kozijnen?

Hoe word ik, geboren uit zijn speeksel, wijs en zachtaardig?

Wanneer zijn alle kleuren grijs geworden?

Mijn leven is grijs, wanneer zal ik dag zien?