The Photographer's Daughter - The Narrative

Sparing her teeth,

The curve of her smile is sharing the blame,

And what a relief it is to sign treaties over dinner at eight fifteen,

And he asked for the end of the world,

Cracking open the hearts of his girls,

And he asked for the end of a life,

When he battered the contracts his wife had adhered to for so many years,

And agreed to play prisoner for so many fears,

For herself and the children,

For swelling up inside,

The armor will fall,

He is breaching defenses with his stories of better times,

To try and recall,

Tears that had salted the wounds that he left inside her mind,

And he asked for the end of the world,

Cracking open the hearts of his girls,

And he asked for the end of a life,

When he begged for forgiveness despite.

All the reasons she could have denied,

His request for a daughter and god knows she tried,

But he broke down inside and settled his lies,

While she fervently listened,

She knew she wasn’t right.

When all your photographs fade out,

I’ll be the one who takes them down,

And the apologies you choose,

The only memories of you,

When all your photographs fade out,

I’ll be the one who takes them down,

And the apologies you choose,

The only memories of you,

And he asked for the end of the world,

Cracking open the hearts of his girls,

And he asked for the end of a life,

When he swept all the sorrow inside.

Haar tanden sparen,

De ronding van haar glimlach deelt de schuld,

En wat een opluchting is het om om kwart over acht tijdens het diner verdragen te ondertekenen,

En hij vroeg om het einde van de wereld,

De harten van zijn meisjes openbrekend,

En hij vroeg om het einde van een leven,

Toen hij de contracten mishandelde waar zijn vrouw zich al zoveel jaren aan had gehouden,

En stemde ermee in om gevangene te spelen voor zoveel angsten,

Voor haarzelf en de kinderen,

Om van binnen op te zwellen,

Het pantser zal vallen,

Hij doorbreekt de verdediging met zijn verhalen over betere tijden,

Om te proberen te herinneren,

Tranen die de wonden hadden gezouten die hij in haar geest had achtergelaten,

En hij vroeg om het einde van de wereld,

De harten van zijn meisjes openbrekend,

En hij vroeg om het einde van een leven,

Toen hij ondanks dat om vergiffenis smeekte.

Alle redenen die ze had kunnen ontkennen,

Zijn verzoek om een ​​dochter en god weet dat ze het probeerde,

Maar hij begaf het van binnen en vereffende zijn leugens,

Terwijl ze vurig luisterde,

Ze wist dat ze niet gelijk had.

Als al je foto's vervagen,

Ik zal degene zijn die ze neerhaalt,

En de excuses die je kiest,

De enige herinneringen aan jou,

Als al je foto's vervagen,

Ik zal degene zijn die ze neerhaalt,

En de excuses die je kiest,

De enige herinneringen aan jou,

En hij vroeg om het einde van de wereld,

De harten van zijn meisjes openbrekend,

En hij vroeg om het einde van een leven,

Toen hij al het verdriet naar binnen veegde.