Castling - The Narrative

Dress, dress me down -- I don’t mind.

Leave me to my insides.

I don’t need this lonely skin anymore.

Take, take it all, rook to king;

Oh I’ve been guarding something.

You keep chasing me to walls, always.

That’s the way she leaves me;

it feels like she’s always fighting just to reach

me.

That old disguise, sinking slow;

are you feeling so alone?

Maybe we should speak our minds, baby.

Well it’s not that I’m insecure;

I just need to be sure.

These things tend to burn with time, always.

And that’s the way she leaves me;

it feels like she’s always fighting just to reach me.

My hands are wandering astray.

My queen moves every single way.

Well I swear I don’t believe in love… this is as close as I can come.

Dress, dress me down -- I don’t mind.

Leave me to my insides.

I don’t need this lonely skin anymore.

That’s the way she leaves me;

it feels like she’s always fighting just to reach

me.

The shades and squares remain;

soon they will run even, and when they’re all

the same, we’ll find each other easily.

My hands are wandering astray.

My queen moves every single way.

I swear I don’t believe in love.

this is as close as I can come.

There’s nothing left that I won’t say, 'cause my queen moves every single way.

Kleed me aan, kleed me aan -- ik vind het niet erg.

Laat me aan mijn binnenkant.

Ik heb deze eenzame huid niet meer nodig.

Neem, neem alles, toren tot koning;

Oh, ik heb iets bewaakt.

Je blijft me altijd tegen muren opjagen.

Dat is de manier waarop ze me verlaat;

het voelt alsof ze altijd vecht om te bereiken

mij.

Die oude vermomming, langzaam zinkend;

voel je je zo alleen?

Misschien moeten we onze mening uitspreken, schat.

Nou, het is niet dat ik onzeker ben;

Ik moet het gewoon zeker weten.

Deze dingen hebben de neiging om met de tijd te branden, altijd.

En zo verlaat ze me;

het voelt alsof ze altijd vecht om mij te bereiken.

Mijn handen dwalen af.

Mijn koningin beweegt alle kanten op.

Nou, ik zweer dat ik niet in liefde geloof ... dit is zo dichtbij als ik kan komen.

Kleed me aan, kleed me aan -- ik vind het niet erg.

Laat me aan mijn binnenkant.

Ik heb deze eenzame huid niet meer nodig.

Dat is de manier waarop ze me verlaat;

het voelt alsof ze altijd vecht om te bereiken

mij.

De tinten en vierkanten blijven;

binnenkort zullen ze gelijk lopen, en als ze allemaal zijn

hetzelfde, we zullen elkaar gemakkelijk vinden.

Mijn handen dwalen af.

Mijn koningin beweegt alle kanten op.

Ik zweer dat ik niet in liefde geloof.

dit is zo dichtbij als ik kan komen.

Er is niets meer dat ik niet zal zeggen, want mijn koningin beweegt alle kanten op.