The First Eviction Notice - The Lawrence Arms

A temple

Corroded.

Eviction

Pending.

Embrace me.

Cold night.

Gray sky.

Streetlight.

Lyrical

Descension.

Attention

Fading.

Breathless, I’m a mess.

Kissless, I’m in distress.

I’m barely breathing.

This crowning anguish.

Locked up nervous reflex.

I’ve got to build up from the inside.

A relapse.

Reflection.

Distorted.

Repression.

Smiling spitefully,

Longing for you to sew up my seams.

I’m barely breathing.

I’ve abandoned old identities,

Skin I couldn’t fit into,

Songs I couldn’t write,

My voice will fade into this starless night.

Can I get much blinder?

Can I kick myself much harder?

Have I accepted this

To torture myself?

You can’t see me.

Have I invented you?

I’m barely breathing.

You’re so easy to believe in.

And it’s so depressing,

That I’m always second guessing,

That I’m always second guessing,

That I’m always second guessing

Myself.

Een tempel

gecorrodeerd.

Ontzetting

In afwachting.

Omhels mij.

Koude nacht.

Grijze lucht.

Straatlantaarn.

Lyrisch

afdaling.

Aandacht

Vervagen.

Ademloos, ik ben een puinhoop.

Kusloos, ik ben in nood.

Ik adem amper.

Deze bekroning van angst.

Opgesloten zenuwreflex.

Ik moet van binnenuit opbouwen.

Een terugval.

Reflectie.

Vervormd.

Repressie.

hatelijk lachend,

Ik verlang ernaar dat je mijn naden dichtnaait.

Ik adem amper.

Ik heb oude identiteiten verlaten,

Huid waar ik niet in paste,

Nummers die ik niet kon schrijven,

Mijn stem zal vervagen in deze sterrenloze nacht.

Kan ik veel blinder worden?

Kan ik mezelf veel harder schoppen?

Heb ik dit geaccepteerd?

Om mezelf te martelen?

Je kunt me niet zien.

Heb ik je uitgevonden?

Ik adem amper.

Je bent zo gemakkelijk om in te geloven.

En het is zo deprimerend,

Dat ik altijd twijfel,

Dat ik altijd twijfel,

Dat ik altijd twijfel

Mezelf.