A Boring Story - The Lawrence Arms

No more smile and no more outrage

Apathy pervasive emotions narcoleptic

No more smiles since fucking Sunday

Sinking feelings drinking early stinking septic

Stinking like a dream

Spoken outside in outside voices

Struck silent into shuddering and cold ground padded noises

Sucking myself up a truth that I don’t need

Last nights I don’t believe

No slowing down

No faces smile no lips that frown

Grey to neutral every synapse

Stinking thoughts a pool of dinner

Wipe my mouth and hope to die

This street is cold early morning noises

This body reeling ugly early morning choices

No more drinks till fucking noon

Rotting teeth and gums a blackening that sets in soon

And an all revealing smile

Just falling down

Won’t make these hours turn around

I wish I could remember what I’m trying to forget

Geen glimlach meer en geen verontwaardiging meer

Apathie doordringende emoties narcoleptisch

Geen glimlach meer sinds verdomde zondag

Zinkende gevoelens die vroege stinkende septic drinken

Stinkend als een droom

Buiten gesproken in stemmen van buiten

Stil geslagen in huiveringwekkende en koude grondgeluiden

Mezelf een waarheid opzuigen die ik niet nodig heb

Afgelopen nachten geloof ik niet

Geen vertraging

Geen lachende gezichten, geen fronsende lippen

Elke synaps grijs tot neutraal

Stinkende gedachten een pool van diner

Veeg mijn mond af en hoop te sterven

In deze straat zijn koude vroege ochtendgeluiden

Dit lichaam wankelt lelijke keuzes in de vroege ochtend

Geen drankjes meer tot verdomde middag

Rottende tanden en tandvlees, een zwarte kleur die snel optreedt

En een alles onthullende glimlach

Gewoon vallen

Zal deze uren niet omdraaien

Ik wou dat ik kon onthouden wat ik probeer te vergeten