Recovering the Opposable Thumb - The Lawrence Arms

Is there any hope for us, or are the rumors true?

Are we just the mulch and kindling that accrues?

Can we recover from this?

I’ve seen expressions in department stores.

I’ve smelled regression wafting up from these shores.

This is not a celebration of slipping through some crack.

This is sloth and devastation and we’re the resulting trash.

Count all your fingers tonight.

And believe what you find!

(I'm sick of making small talk in this rotting chowline.)

Can we recover?

We cover our heads and run for the gutter!

Toby Keith’s horses and Toby Keith’s men

Finally put us all in our place.

It’s a wonderful hug when there’s so much MORE to love,

When there’s steaks and hearts jammed in your face.

This is the fucking slop line and we’re scratching with our hooves.

How much of evolution must we finally disprove?

Count all your fingers tonight.

I can’t believe what we find.

Can we recover?

We cover our heads and we run for the gutter!

Dear Mother,

I’m sorry.

There was nowhere left to run.

We fought and we fought until our bullets ran out,

And they took us one by one.

Dear Mother,

I’m sorry.

We had just barely begun.

This will be the last letter from your only son.

Yeah I do not believe!

Recover as one…

Is er nog hoop voor ons, of zijn de geruchten waar?

Zijn we slechts de mulch en het aanmaakhout dat zich ophoopt?

Kunnen we hiervan herstellen?

Ik heb uitdrukkingen gezien in warenhuizen.

Ik heb regressie geroken die opstijgt vanaf deze kusten.

Dit is geen feest om door een of andere scheur te glippen.

Dit is luiheid en verwoesting en wij zijn de resulterende prullenbak.

Tel vanavond al je vingers.

En geloof wat je vindt!

(Ik ben het zat om in deze rottende chowline een praatje te maken.)

Kunnen we herstellen?

We bedekken ons hoofd en rennen naar de goot!

De paarden van Toby Keith en de mannen van Toby Keith

Zet ons eindelijk allemaal op onze plek.

Het is een geweldige knuffel als er zoveel MEER is om van te houden,

Als er steaks en harten in je gezicht zitten.

Dit is de verdomde sloplijn en we krabben met onze hoeven.

Hoeveel van de evolutie moeten we uiteindelijk weerleggen?

Tel vanavond al je vingers.

Ik kan niet geloven wat we vinden.

Kunnen we herstellen?

We bedekken ons hoofd en rennen naar de goot!

Liefste moeder,

Mijn excuses.

Er was nergens meer om te rennen.

We vochten en we vochten totdat onze kogels op waren,

En ze namen ons één voor één mee.

Liefste moeder,

Mijn excuses.

We waren net begonnen.

Dit is de laatste brief van je enige zoon.

Ja, ik geloof het niet!

Herstel als één…