Right as Rain, Pt. 2 - The Lawrence Arms

I’m mortified.

I’m morally antagonized.

My door is locked.

The shades are down.

The lights are off.

My movements are minimal.

My sounds are inaudible.

I’m dull and void.

These razor thoughts are paranoid.

I’m a footnote in your sentence.

I’m a last name in an index.

Scavenger savior.

Don’t forget to never remember

You haven’t laughed in such a long time.

My tongue is tied.

So tight it’s left me petrified.

I stay up late.

Stumble home at a pathetic pace.

It is a time thief.

It sings in late sleep.

Swollen screams are salivating apathy.

Bottle clinking Belmont neon.

A city sea of sinking freedom.

It’s right as rain.

One salty kiss stays forever in your fingertips.

Ik ben gekrenkt.

Ik ben moreel tegengewerkt.

Mijn deur is op slot.

De tinten zijn naar beneden.

De lichten zijn uit.

Mijn bewegingen zijn minimaal.

Mijn geluiden zijn onhoorbaar.

Ik ben saai en leeg.

Deze scheergedachten zijn paranoïde.

Ik ben een voetnoot in je zin.

Ik ben een achternaam in een index.

Opruimer redder.

Vergeet niet om nooit te onthouden

Je hebt al zo lang niet meer gelachen.

Mijn tong is gebonden.

Zo strak dat ik doodsbenauwd ben.

Ik blijf laat op.

Struikel naar huis in een zielig tempo.

Het is een tijddief.

Het zingt in de late slaap.

Gezwollen kreten zijn kwijlende apathie.

Fles rammelende Belmont neon.

Een stadszee van zinkende vrijheid.

Het is net als regen.

Eén zoute kus blijft voor altijd binnen handbereik.