Instransit - The Lawrence Arms

I can’t connect to this sacred object

The bar was open but for me the bar was closing

I like to suffer in a silent way

I can’t get through the days without a glaze across the face

You’re so smart and witty

And funny and pretty and skinny

But tonight I don’t feel right

I can’t wait until I’m back in the city

A lonely rage

The hunger is the meanest cage

A lonely rage

The hunger is the meanest cage

I felt like we were at a loss

This is the cost of art, the way you hit me with your grin

And now I’m almost over it

Soon you’ll set me free and raise a flag half-mast

I’m so stupid and speechless and burned-out, sedated and faceless

And sometimes it feels like I don’t even exist in this place

I’m momentum in transit, alive in the rhythms of movement

It’s when I stop and start thinking that I realize all the people I’m missing

Ik kan geen verbinding maken met dit heilige object

De bar was open, maar voor mij ging de bar dicht

Ik wil graag op een stille manier lijden

Ik kan de dagen niet doorkomen zonder een glazuur over het gezicht

Je bent zo slim en geestig

En grappig en mooi en mager

Maar vanavond voel ik me niet goed

Ik kan niet wachten tot ik weer in de stad ben

Een eenzame woede

De honger is de gemeenste kooi

Een eenzame woede

De honger is de gemeenste kooi

Ik had het gevoel dat we op verlies stonden

Dit zijn de kosten van kunst, de manier waarop je me slaat met je grijns

En nu ben ik er bijna overheen

Binnenkort laat je me vrij en hef je de vlag halfstok

Ik ben zo dom en sprakeloos en opgebrand, verdoofd en gezichtsloos

En soms voelt het alsof ik niet eens besta op deze plek

Ik ben momentum in transit, levend in de ritmes van beweging

Het is wanneer ik stop en begin te denken dat ik me realiseer welke mensen ik mis