Eighteen Inches - The Lawrence Arms

Face down on the ground

Storm clouds lie in white snow piles all around

I don’t know if I can make it through

One more winter in this town

Voted worst in show the last two years

Got a refill on my tears

Another bottle

Of foam-yellow clear

An old man twitching on the train

Reminds us of mortality

The snow everywhere

Reminds us of the rain

And my burned and brittle skin

Cracked and blistered in the wind

Is testament to repetition

As the impossible happens again

So, what’s your New Year’s resolution?

Take off those ten unsightly pounds

The snow is piling higher

And your face is growing closer to the ground

Raising your glass at the office party

Photocopy your secretary’s ass

It’s no more pathetic

Than our self righteously self important tasks

Of barfing rhetoric on shiny table tops

As our collars and turtlenecks choke us right there in the coffee shops

Winter will not wait for you

Ironically, your worst fear has come true

Pontification means nothing

When I woke up and looked around

I found my dreams had melted into dirty puddles on the ground

Gezicht naar beneden op de grond

Overal liggen onweerswolken in witte sneeuwhopen

Ik weet niet of ik het kan halen

Nog één winter in deze stad

Verkozen tot slechtste in de show van de afgelopen twee jaar

Kreeg een vulling op mijn tranen

Nog een fles

Van schuimgeel helder

Een oude man trilt in de trein

Doet ons denken aan sterfelijkheid

De sneeuw overal

Doet ons denken aan de regen

En mijn verbrande en broze huid

Gebarsten en blaren in de wind

Is een bewijs van herhaling?

Nu het onmogelijke opnieuw gebeurt

Dus, wat is jouw goede voornemen voor het nieuwe jaar?

Haal die tien lelijke kilo's eraf

De sneeuw stapelt zich hoger op

En je gezicht komt dichter bij de grond

Het glas heffen op het kantoorfeest

Kopieer de kont van je secretaresse

Het is niet zieliger

Dan onze zelfingenomen zelf belangrijke taken

Van barfenretoriek op glanzende tafelbladen

Terwijl onze kragen en coltruien ons verstikken daar in de coffeeshops

De winter wacht niet op jou

Ironisch genoeg is je ergste angst uitgekomen

Pontificatie betekent niets

Toen ik wakker werd en om me heen keek

Ik ontdekte dat mijn dromen waren gesmolten tot vuile plassen op de grond