Brick Wall Views - The Lawrence Arms

Don’t break too many hearts.

Don’t take too many arrows in the chest.

Cry comfortably, let us all know what you’re thinking.

Is there a gesture I could use to clearly express

I’m at an utter loss for words?

Is there a part of you that’s torn?

That’s larger than life?

That’ll hold on for one more night?

I’ve got a speech to make.

Followed by a big parade.

Northside.

Closed eyes.

All charades go on forever.

Hands tied with fool’s pride.

In a slowly fleeing summer.

Just throw your hands up at the sky.

No use trying to explain this.

The clouds are mirrors.

I’m disguised.

I’m not all that entertaining.

The city looks the same

Until you notice smaller changes.

It still knows us all by name.

It holds us close to its heart

It holds us close to its heart

All my hopes are unaligned.

This diagnosis is self-designed.

Northside.

Dead eyes.

All charades go on forever.

Hands tied with past lives.

In a slowly fleeing summer.

Empty rooms don’t have pictures to talk to.

Brick wall views demand uninspired afternoons.

The days are flooding into months.

The nights are staring into centuries.

I’ve got some older pictures

Of people I see once every couple years.

Intrigued or unamazed.

«You were so much different back in those days.»

And now this smile has a bitter curve.

Now these eyes are unenchanted.

And all we see is a faded image of what we used to be.

How can we relate

When we don’t know a thing about each other anymore?

When we don’t know a thing about each other anymore?

When we don’t know a thing about each other anymore?

When we don’t know each other anymore?

Is there a gesture I could use to clearly express

I’m at an utter loss for words.

Breek niet te veel harten.

Neem niet te veel pijlen in de borst.

Huil gerust, laat ons allemaal weten wat je denkt.

Is er een gebaar dat ik zou kunnen gebruiken om duidelijk uit te drukken?

Ik kom woorden tekort?

Is er een deel van jou dat gescheurd is?

Dat is groter dan het leven?

Dat houdt nog een nacht stand?

Ik moet een toespraak houden.

Gevolgd door een grote parade.

Noord kant.

Gesloten ogen.

Alle charades gaan voor altijd door.

Handen gebonden met trots van de dwaas.

In een langzaam vluchtende zomer.

Gooi gewoon je handen omhoog naar de lucht.

Het heeft geen zin om dit uit te leggen.

De wolken zijn spiegels.

Ik ben vermomd.

Ik ben niet zo vermakelijk.

De stad ziet er hetzelfde uit

Totdat je kleinere veranderingen opmerkt.

Het kent ons nog steeds allemaal bij naam.

Het houdt ons dicht bij zijn hart

Het houdt ons dicht bij zijn hart

Al mijn hoop is niet uitgelijnd.

Deze diagnose is zelf ontworpen.

Noord kant.

Dode ogen.

Alle charades gaan voor altijd door.

Handen vastgebonden met vorige levens.

In een langzaam vluchtende zomer.

Lege ruimten hebben geen foto's om mee te praten.

Uitzichten op bakstenen muren vragen om ongeïnspireerde middagen.

De dagen stromen over in maanden.

De nachten staren in de eeuwen.

Ik heb wat oudere foto's

Van mensen die ik eens in de paar jaar zie.

Geïntrigeerd of onverbaasd.

"Je was zo veel anders in die tijd."

En nu heeft deze glimlach een bittere curve.

Nu zijn deze ogen niet betoverd.

En alles wat we zien is een vervaagd beeld van wat we vroeger waren.

Hoe kunnen we ons verhouden?

Wanneer we niets meer van elkaar weten?

Wanneer we niets meer van elkaar weten?

Wanneer we niets meer van elkaar weten?

Wanneer we elkaar niet meer kennen?

Is er een gebaar dat ik zou kunnen gebruiken om duidelijk uit te drukken?

Ik kom woorden tekort.