Shipwreck - The Intersphere

It’s time to leave this sheltered place

I don’t look back before I go

Deep underwater breathe in the sound

The current of the stoic sea

Is floating me down to the mysteries

Of shipwrecks and treasures hidden on the ground

Feels like a long-lost dead

Awakes from a lasting rest

Exhausted from wandering

Search for the unfound

I get hold of my self-restraints

All-embracing darkness is my only friend

To gather new courage — I abandoned every try

To take my mind off — I came up with a better lie

Introspection’s my sense of dread

'Cuz childhood shaped the riverbed

I flow down to where I left high and dry

Where I was shipwrecked, lost and where I died

The more I get into the deep

The more I catch my destiny

My evolution, unveiled and profound

Every secret that was sealed in my mouth

Will be revealed when time has come

To find the answer I’ll turn every stone

Will I ever be free?

Lying in between

Me and the unknown

That wants to be found

I get hold of my self-restraints

All-embracing darkness is my only friend

To gather new courage I abandoned every try

To take my mind off I came up with a better lie

Introspection’s my sense of dread

'cuz childhood shaped the riverbed

I flow down to where I left high and dry

Where I was shipwrecked, lost and where I died

Will I finally peek through

Can I escape from my past

Or will I be trapped in the undertow?

I’ll get rid of my self-restraints

All-embracing darkness is my well known friend

To gather new courage I’ll be using every try

To escape from the never-ending strife

Introspection’s the missing thread

To my childhood that shaped the riverbed

I come back to the place where I got lost and died

Why you gonna do this?

To find the treasure that makes for a better life

Het is tijd om deze beschutte plek te verlaten

Ik kijk niet terug voordat ik ga

Adem diep onder water het geluid in

De stroming van de stoïcijnse zee

Drijft me naar de mysteries

Van scheepswrakken en schatten verborgen op de grond

Voelt als een lang verloren dode

Ontwaakt uit een blijvende rust

Uitgeput van het ronddwalen

Zoek naar het onvindbare

Ik krijg mijn zelfbeheersing te pakken

Alomvattende duisternis is mijn enige vriend

Om nieuwe moed te verzamelen — heb ik elke poging opgegeven

Om me af te leiden — ik heb een betere leugen bedacht

Introspectie is mijn gevoel van angst

'Omdat de kindertijd de rivierbedding heeft gevormd'

Ik stroom naar beneden waar ik hoog en droog ben gebleven

Waar ik schipbreuk leed, verdwaalde en waar ik stierf

Hoe meer ik de diepte in ga

Hoe meer ik mijn lot vang

Mijn evolutie, onthuld en diepgaand

Elk geheim dat in mijn mond was verzegeld

Wordt onthuld wanneer de tijd rijp is

Om het antwoord te vinden, zal ik elke steen omdraaien

Zal ik ooit vrij zijn?

Tussendoor liggen

Ik en het onbekende

Die gevonden wil worden

Ik krijg mijn zelfbeheersing te pakken

Alomvattende duisternis is mijn enige vriend

Om nieuwe moed te verzamelen, heb ik elke poging opgegeven

Om mijn gedachten af ​​te leiden, bedacht ik een betere leugen

Introspectie is mijn gevoel van angst

omdat de kindertijd de rivierbedding heeft gevormd

Ik stroom naar beneden waar ik hoog en droog ben gebleven

Waar ik schipbreuk leed, verdwaalde en waar ik stierf

Zal ik er eindelijk doorheen kijken?

Kan ik ontsnappen aan mijn verleden?

Of zit ik vast in de onderstroom?

Ik kom van mijn zelfbeheersing af

Alomvattende duisternis is mijn bekende vriend

Om nieuwe moed te verzamelen, zal ik elke poging gebruiken

Om te ontsnappen aan de eindeloze strijd

Introspectie is de ontbrekende draad

Naar mijn jeugd die de rivierbedding heeft gevormd

Ik kom terug naar de plaats waar ik verdwaalde en stierf

Waarom ga je dit doen?

Om de schat te vinden die zorgt voor een beter leven