Picture's in a Mirror - The Incredible String Band

Deep in the hollow jail

Sleeps Lord Randall

The mixed voices speak of bread

And of sheets that were scarlet

And blue are at his head

His heart like a cat drowns in a well

He thinks of all the girls he will not love

He thinks not of the future or of the past

Blue lightning spikes the hills above the sea

Where Kasa’s ship sets sail for otherwhere

There stands the chief with gold on his hair

Two fingers thick each link of coiled ore

Speaks to his white skinned wife, she answers not

He hurls his question angry to the gulls

His wife strikes her mouth with a skull-like sound

The bleeding image of her loss revolves above her mind

With every line in its design, an accusing eye

That pierces Kasa’s soul

The slaves row on beneath the dragon flags

His heart recoils recall his red-haired son

Beneath the burning walls that he razed down

His wife and he speak not as wine is brought

A cup that seethes like the black blood of wolves

His wife’s dagger is hidden in her dress

He drinks joyless to a dark sleep

The gaoler bangs the iron door

Lord Randall wakes in pain

He shakes his shackles

In the beaten gloom

The blood of his wounds is hard as coal

The gaoler leads him out

Upon the blinding bright stair

He feels uneven turf beneath his feet

The priest intones

The sword falls on his neck

The pain is boiling cold

They lay him in the tomb at the break of the day

They close the earthen door upon his clay

The birds are plucking worms from the ground

Their feathers grey as mist on a cloudy morn

Foresters burn branches from the sleeping trees

The white sun turns to stone

My mother lies in her labor nine days long

She called on Saint Bridget in her time

I looked out on the room of my birth

With hangings rich of many strange designs

Nobles stand with their wine cups in the room

Saluting me and she the King’s queen

Already I am forgetting who I am

Already I’ve forgotten who I’ve been

My mother lifts me up to her huge soft breast

Her nipple like a berry both hard and brown

Her eyes look on me like waves of the sea

And with small lips, the yellow milk I draw

Diep in de holle gevangenis

Slaapt Lord Randall

De gemengde stemmen spreken van brood

En van lakens die scharlaken waren

En blauw staat aan zijn hoofd

Zijn hart verdrinkt als een kat in een put

Hij denkt aan alle meisjes van wie hij niet zal houden

Hij denkt niet aan de toekomst of aan het verleden

Blauwe bliksem schiet door de heuvels boven de zee

Waar het schip van Kasa naar elders vaart

Daar staat het opperhoofd met goud op zijn haar

Elke schakel van opgerold erts is twee vingers dik

Spreekt met zijn blanke vrouw, zij antwoordt niet

Hij slingert zijn vraag boos naar de meeuwen

Zijn vrouw slaat op haar mond met een schedelachtig geluid

Het bloedende beeld van haar verlies draait boven haar geest

Met elke lijn in zijn ontwerp, een beschuldigend oog

Dat doorboort Kasa's ziel

De slaven roeien onder de drakenvlaggen

Zijn hart deinst terug als hij terugdenkt aan zijn roodharige zoon

Onder de brandende muren die hij met de grond gelijk maakte

Zijn vrouw en hij spreken niet zoals wijn wordt gebracht

Een beker die kookt als het zwarte bloed van wolven

De dolk van zijn vrouw is verborgen in haar jurk

Hij drinkt vreugdeloos tot een donkere slaap

De cipier slaat op de ijzeren deur

Lord Randall wordt wakker met pijn

Hij schudt met zijn boeien

In de gebaande duisternis

Het bloed van zijn wonden is zo hard als steenkool

De cipier leidt hem naar buiten

Op de verblindend heldere trap

Hij voelt ongelijke grasmat onder zijn voeten

De priester intoneert

Het zwaard valt op zijn nek

De pijn is kokend koud

Ze legden hem bij het aanbreken van de dag in het graf

Ze sluiten de aarden deur op zijn klei

De vogels plukken wormen uit de grond

Hun veren grijs als mist op een bewolkte ochtend

Boswachters verbranden takken van de slapende bomen

De witte zon verandert in steen

Mijn moeder ligt negen dagen lang in haar bevalling

Ze deed in haar tijd een beroep op Sint-Bridget

Ik keek uit op de kamer van mijn geboorte

Met gordijnen die rijk zijn aan veel vreemde ontwerpen

Edelen staan ​​met hun wijnbekers in de kamer

Groet mij en zij de koningin van de koning

Ik vergeet al wie ik ben

Ik ben al vergeten wie ik ben geweest

Mijn moeder tilt me ​​op naar haar enorme zachte borst

Haar tepel als een bes, zowel hard als bruin

Haar ogen kijken me aan als golven van de zee

En met kleine lippen, de gele melk die ik trek