Simon - The Impossibles

he wakes himself up with a monkey wrench, straightens out his spine,

he does it all the time, everytime.

no matter how hard he may scrub, he’s just rubbing it in.

he washes his hair with a bar of soap, but it doesnt get it clean.

its like a smack in the face, or a shot in the arm,

he doesnt appear but he doesnt do any harm.

he’d rather just sustain in his comfortable routine,

his comfortable routine and a mad magazine

chorus:

he’s got a ball point pen tattoo on the skin streched across his bones.

theres nothing worse than being in a crowded room,

and feeling all alone

he’s got a ball point pen tattoo on the skin streched across his bones.

theres nothing worse than being in a crowded room,

and feeling all alone

sits on the curb from dusk till dawn, he’s peeling off his core,

ripped up and torn

its better living through chemistry, its an escape,

its a vulnerability, and then the twilight comes

hij wordt wakker met een apensleutel, recht zijn ruggengraat,

hij doet het de hele tijd, elke keer.

hoe hard hij ook schrobt, hij wrijft het gewoon in.

hij wast zijn haar met een stuk zeep, maar het wordt er niet schoon van.

het is als een klap in het gezicht, of een schot in de arm,

hij verschijnt niet, maar hij doet geen kwaad.

hij houdt liever gewoon vol in zijn comfortabele routine,

zijn comfortabele routine en een gek tijdschrift

Refrein:

hij heeft een balpentattoo op de huid die over zijn botten is gespannen.

er is niets erger dan in een overvolle kamer te zijn,

en je helemaal alleen voelen

hij heeft een balpentattoo op de huid die over zijn botten is gespannen.

er is niets erger dan in een overvolle kamer te zijn,

en je helemaal alleen voelen

zit op de stoep van zonsondergang tot zonsopgang, hij pelt zijn kern af,

verscheurd en verscheurd

het is een beter leven door middel van chemie, het is een ontsnapping,

het is een kwetsbaarheid, en dan komt de schemering