Leave No Man Behind - The Impossibles

Every once in awhile i get tangled up on my loose ends

And i strangle myself on promises made to old friends

Just once he’d like to take one step forward not two steps back

Like the drops in the bucket balanced on his back

The little things add up so fast

In every sense of the word his life has become effortless

Like pride it’s easy to swallow, but difficult to digest

You don’t learn a thing, you wallow and still cling

To your mistakes like they’re precious memories

You never gave enough, you thought that you were tough

But you were weak, and i have no sympathies

My opinion may not necessarily represent

All the thoughts and attitudes of those i’ve grown to resent

But from time to time i take a step back and reflect

On the self destroying ideals i once fought to protect

Af en toe raak ik verstrikt in mijn losse eindjes

En ik wurg mezelf op beloften aan oude vrienden

Een enkele keer wil hij een stap vooruit doen in plaats van twee stappen terug

Zoals de druppels in de emmer die op zijn rug balanceerde

De kleine dingen tellen zo snel op

In elke betekenis van het woord is zijn leven moeiteloos geworden

Net als trots is het gemakkelijk te slikken, maar moeilijk te verteren

Je leert niets, je wentelt en klampt je nog steeds vast

Op je fouten alsof het dierbare herinneringen zijn

Je gaf nooit genoeg, je dacht dat je stoer was

Maar je was zwak, en ik heb geen sympathie

Mijn mening hoeft niet noodzakelijkerwijs te vertegenwoordigen

Alle gedachten en houdingen van degenen die ik ben gaan haten

Maar af en toe doe ik een stap terug om na te denken

Over de zelfvernietigende idealen die ik ooit heb gevochten om te beschermen