Lizard - The Handsome Family

Granny Green was stooped as a windblown branch

She lived high in the bramble forest

Once a fortnight, if the moon shone right she came down to our little village

She brought blackberries and willow bark, mandrake root and mushrooms

And it was said she spoke the tongue of birds

And understood the river’s whispers

Now several girls among our town by a golden lizard they were bitten

And those sweet girls lay stiff in their beds like frozen ice up on the branches

Granny Green mixed a tonic for their ills but it was such a bitter tonic

All who drank began to dance and could not stop their dancing

But none would have danced one sinful step

If that old crone had not bewitched us

How we leaped and pranced and cackled, the whole town writhing madmen

And so desperate grew some to still their feet they dove into the raging river

Still we danced on day and night till our fine clothes were torn and ragged

And crying out, «Oh, Lord, make us stop!»

we danced naked round the chapel

How Granny laughed to see such sin.

«It's just water,» she said, «in my tonic!»

But all cried out, «She lies!

She surely lies!»

and chased her deep into the

bramble

But like the four winds she disappeared

Though we searched round and round the branches

Rolling in leaves and naked ‘neath the trees we lost the way back to our village

But I swear we were all pure of heart till that old crone did bewitch us

And I know we will all go home, when the good lord returns to save us

Granny Green was gebogen als een door de wind geblazen tak

Ze woonde hoog in het braamstruikbos

Eens in de veertien dagen, als de maan goed scheen, kwam ze naar ons kleine dorp

Ze bracht bramen en wilgenbast, mandrakewortel en paddenstoelen

En er werd gezegd dat ze de tong van vogels sprak

En begreep het gefluister van de rivier

Nu zijn verschillende meisjes in onze stad door een gouden hagedis gebeten

En die lieve meisjes lagen stijf in hun bed als bevroren ijs op de takken

Granny Green mengde een tonic voor hun kwalen, maar het was zo'n bitter tonic

Iedereen die dronk, begon te dansen en kon niet stoppen met dansen

Maar niemand zou één zondige stap hebben gedanst

Als dat oude wijf ons niet had betoverd

Hoe we sprongen en steigerden en kakelden, de hele stad kronkelende gekken

En sommigen werden zo wanhopig dat ze hun voeten tot rust wilden brengen en doken in de woeste rivier

Toch dansten we dag en nacht door tot onze mooie kleren waren gescheurd en gerafeld

En uitroepend: "O Heer, laat ons stoppen!"

we dansten naakt rond de kapel

Wat moest oma lachen om zo'n zonde te zien.

«Het is maar water,» zei ze, «in mijn tonic!»

Maar allen riepen: «Ze liegt!

Ze liegt zeker!»

en achtervolgde haar diep in de

braamstruik

Maar als de vier winden verdween ze

Hoewel we rond en rond de takken zochten

Rollend in bladeren en naakt 'onder de bomen verloren we de weg terug naar ons dorp'

Maar ik zweer dat we allemaal zuiver van hart waren totdat die oude vrouw ons betoverde

En ik weet dat we allemaal naar huis zullen gaan, wanneer de goede heer terugkeert om ons te redden