Emily Shore 1819-1839 - The Handsome Family

She’d been coughing up blood ince the dogwoods bloomed

Seventeen that spring and confined to her room

At night her heart pounded holes in her chest

Death, like a bird was building its nest

She’d laughed at the graveyard on one sip of wine

And kept a pet duck till the cat crushed its spine

But, waltzing one night in a red velvet dress

She noticed a whistling down in her chest

Propped up on pillows she watched the snow fall

Trying to picture an end to it all

By spring there’d be picnics and merry-go-rounds

But she’d be nothing, but bones in the ground

And so on the last day of her short life

Emily called for her father’s penknife

She sawed at her head till the floor pooled with hair

And braided a watch chain for father (Mother) to wear

Ze hoestte bloed op sinds de kornoelje bloeide

Zeventien die lente en beperkt tot haar kamer

'S Nachts bonsde haar hart gaten in haar borst

Dood, zoals een vogel zijn nest aan het bouwen was

Ze had op het kerkhof gelachen met een slok wijn

En hield een eend tot de kat zijn ruggengraat verbrijzelde

Maar op een avond walsen in een roodfluwelen jurk

Ze merkte een gefluit op in haar borst

Gesteund op kussens zag ze de sneeuw vallen

Ik probeer een einde aan alles voor te stellen

Tegen de lente zouden er picknicks en draaimolens zijn

Maar ze zou niets anders zijn dan botten in de grond

En dus op de laatste dag van haar korte leven

Emily riep om het zakmes van haar vader

Ze zaagde aan haar hoofd tot de vloer vol haren zat

En een horlogeketting gevlochten voor vader (moeder) om te dragen