Antarctica - Quentin Gendrot, The Great Old Ones

A land of desolation

A white lifeless hell

A land of starvation

Burning all skin cells

Kingdom of storms

Refuge of spirits

Like unspeakable swarms

Of old units

Towards us, insignificant human

Join us in our frightful eden, join us

Join us in our frightful eden

Between the wind and snow

We can see the mountains

Rejecting their smoke of sulfur

As a grinding cello

And cursed fountains

Of Lava, molten rock, and fire

Naïve, we are moving in the storm

While our senses deform

We are moving in its unwavering greatness

We let ourselves be enveloped by its darkness

Our victory in this desert

Will destroy our spirit, destroy our heart

Great valley of death, let these men pierce your secrets, so we can retake our

place

Its beauty calls us, we can’t go back

Our quest begins now, even if the ice should crack, we can’t go back

Een land van verlatenheid

Een witte levenloze hel

Een land van honger

Alle huidcellen verbranden

Koninkrijk van stormen

Toevluchtsoord voor geesten

Als onuitsprekelijke zwermen

Van oude eenheden

Naar ons toe, onbeduidend mens

Sluit je bij ons aan in ons angstaanjagende eden, sluit je bij ons aan

Sluit je bij ons aan in ons angstaanjagende eden

Tussen wind en sneeuw

We kunnen de bergen zien

Hun rook van zwavel afwijzen

Als een malende cello

En vervloekte fonteinen

Van lava, gesmolten gesteente en vuur

Naïef, we bewegen in de storm

Terwijl onze zintuigen vervormen

We gaan in zijn onwankelbare grootsheid

We laten ons omhullen door zijn duisternis

Onze overwinning in deze woestijn

Zal onze geest vernietigen, ons hart vernietigen

Grote vallei des doods, laat deze mannen je geheimen doorboren, zodat we onze kunnen heroveren

plaats

De schoonheid roept ons op, we kunnen niet meer terug

Onze zoektocht begint nu, zelfs als het ijs zou barsten, kunnen we niet meer terug