Awakening - Quentin Gendrot, The Great Old Ones

Nous arrivons à l’endroit où Lake et son équipe avaient dressé leur camp.

Une décharge glaciale, plus intense que le froid ambiant qui me mord le visage,

me traverse l'échine quand je vois les installations dévastées.

Un chaos indescriptible s'était abattu sur mes compagnons d’infortune.

Les cadavres jonchent le sol.

Hommes, animaux, personne n’avait été épargné.

J’avance vers la tente dans laquelle Lake avait dû faire ses analyses.

En voyant cette empreinte sur le sol, je comprends.

Elles n'étaient pas mortes,

juste endormies.

Et il les a réveillées…

My frozen body warms

I begin to open my eyes

And I see unknown forms

I lift my arm

And grab his head

And I hold it, until it deforms

The thing shouts

I feel the rage rising in me

This abject thing, that is studying me, analyzing me

Les choses très anciennes étaient restées endormies durant des millénaires,

emprisonnées dans leur cercueil de glace.

Un regard sur les restes du

campement me fait comprendre notre erreur.

Nous avions cru avec fierté nous

trouver devant des fossiles inconnus, sans jamais imaginer l’innommable vérité.

Sans le vouloir, nous avions précipité notre chute, vers la folie, et la mort

Ripping flesh, tearing bodies

I satisfy my thirst for vengeance

I catch them with ease

And I dissect them for science, for science

My work done, I look up to see them, the stars from where I come

Flying over mountains, the wind blowing on my starry head

I admire these gigantic canyons, and I see it, my city of the dead

We komen aan op de plek waar Lake en zijn team hun kamp hadden opgezet.

Een ijzige afscheiding, intenser dan de omgevingskou die in mijn gezicht bijt,

kruist mijn ruggengraat als ik de verwoeste faciliteiten zie.

Een onbeschrijfelijke chaos was in het ongeluk op mijn metgezellen neergedaald.

Lijken liggen op de grond.

Mensen, dieren, niemand was gespaard gebleven.

Ik loop naar de tent waar Lake zijn tests moet hebben gedaan.

Als ik die voetafdruk op de grond zie, snap ik het.

Ze waren niet dood

gewoon slapen.

En hij maakte ze wakker...

Mijn bevroren lichaam warmt op

Ik begin mijn ogen te openen

En ik zie onbekende vormen

ik til mijn arm op

En pak zijn hoofd

En ik houd het vast, totdat het vervormt

Het ding schreeuwt

Ik voel de woede in me opkomen

Dit verachtelijke ding, dat mij bestudeert, mij analyseert

Heel oude dingen hadden millennia sluimerend gelegen,

gevangen in hun kist van ijs.

Een blik op de overblijfselen van de

kampement doet me onze fout beseffen.

We hadden met trots geloofd

vinden voor onbekende fossielen, zonder ooit de onnoembare waarheid te bedenken.

Onbewust hadden we onze val, tot waanzin en dood bespoedigd

Vlees scheuren, lichamen scheuren

Ik bevredig mijn derde voor wraak

Ik vang ze met gemak

En ik ontleed ze voor de wetenschap, voor de wetenschap

Mijn werk is gedaan, ik kijk omhoog om ze te zien, de sterren waar ik vandaan kom

Vliegen over bergen, de wind waait op mijn sterrenhemel

Ik bewonder deze gigantische canyons, en ik zie het, mijn stad van de doden