Tears - The Crüxshadows

Reaching out in deadened night

Emptiness by candlelight

Memory a haunted sea

Souring in sudden rage

The Damage plagued upon my love

Driven by this selfish urge

To separate yourself from me

But not the way you planned

The gambit flow of shifting thought

Shall ride a kiss upon my cross

And with each moment of despair

Lay to heart a lovely tear

Within each bulb the salty sea

Swims an ocean silently

Swims the forest of my dreams

Swims the essence of my being (…I call me)

Come ringing back now

(can't explain)

The measures swept away in pain

Hatred will I escape your grasp

Buried feelings let me pass

I cannot kill this final flame

The fire that once consumed my heart

For hope must have some kind of fuel

And chance must keep this fire

(Spoken) reduced to ashes, We run colder on the outside.

A Spartan hope that

dwindles near the source of this contempt.

What has my hopeful certainty for

the future returned upon my desperation and difficult memory, besides wasted

moments, whose questions are not resolved?

Simple things went un-addressed

until such time as they could only pass away.

Losing you shall (forever mark my

breast.

Injury knows no justice.)

Swimming out with tears in my eyes

Looking for the shore

I hope that this is the last time…

I hope that this is the last time…

Uitreiken in de dode nacht

Leegte bij kaarslicht

Herinnering aan een spookachtige zee

Zuren van plotselinge woede

De schade die mijn liefde teisterde

Gedreven door deze egoïstische drang

Om je van mij te scheiden

Maar niet zoals je had gepland

De gambietstroom van verschuivende gedachten

Zal een kus op mijn kruis rijden

En met elk moment van wanhoop

Leg een mooie traan ter harte

Binnen elke bol de zilte zee

Zwemt stil in de oceaan

Zwemt het bos van mijn dromen

Zwemt de essentie van mijn wezen (...ik noem me)

Kom nu terugbellen

(kan het niet uitleggen)

De maatregelen werden weggevaagd in pijn

Haat zal ik aan je greep ontsnappen

Begraven gevoelens laten me voorbij gaan

Ik kan deze laatste vlam niet doden

Het vuur dat ooit mijn hart verteerde

Want hoop moet een soort van brandstof hebben

En het toeval moet dit vuur houden

(Gesproken) gereduceerd tot as, We lopen kouder aan de buitenkant.

Een Spartaanse hoop dat

slinkt in de buurt van de bron van deze minachting.

Waar heeft mijn hoopvolle zekerheid voor?

de toekomst keerde terug na mijn wanhoop en moeilijke geheugen, behalve verspild

momenten, wiens vragen zijn niet opgelost?

Simpele dingen werden niet aangepakt

tot het moment dat ze alleen maar konden overlijden.

Je zal verliezen (markeer voor altijd mijn .)

borst.

Letsel kent geen gerechtigheid.)

Zwemmen met tranen in mijn ogen

Op zoek naar de kust

Ik hoop dat dit de laatste keer is...

Ik hoop dat dit de laatste keer is...