The Graveyard of the Atlantic - The Ataris

The Chesapeake below

These fumbled hands and nervous smiles

We medicate and stumble

To find the courage to talk aloud

In the streetlight silhouette

The neon halos shines so bright

While the radio cried young hearts be free tonight

So tell me how’d we end up here

We all want to feel something

Even if it’s only for a moment

Tell me what happened to our dreams

We had when we were young

We’re never looking back now

Tonight, these echoes of our lives

Are calling out don’t surrender, don’t surrender

Tonight, these jukebox45s

Are calling out don’t surrender, don’t surrender

Well I am just a big part in this movie of your life

While the night brigade rolled on

Out on highway 95

We’re carving out our lives

On these counterfeit guitars

While the ghost of our past ring down the boulevard

So tell me how’d we end up here

We all want to feel something

Even if it’s only for a moment

Tell me what happened to our dreams

We had when we were young

We’re never looking back

Tonight, these echoes of our lives

Are calling out don’t surrender, don’t surrender

Tonight, from the basements and the dives

We’re calling out don’t surrender, don’t surrender

We grew up chasing sunsets

Now we both should shut our eyes

We’re never looking back now

We were young and oh so old

And torn apart by county lines

We’re never looking back

Tonight, these echoes of our lives

Are calling out don’t surrender, don’t surrender

Tonight, from the basements and the dives

We’re calling out don’t surrender, don’t surrender

De Chesapeake hieronder

Deze onhandige handen en nerveuze glimlachen

We mediceren en struikelen

Om de moed te vinden om hardop te praten

In het silhouet van de straatlantaarn

De neon halo's schijnen zo fel

Terwijl de radio jonge harten riep, wees vrij vanavond

Dus vertel me hoe we hier terecht zijn gekomen

We willen allemaal iets voelen

Al is het maar voor even

Vertel me wat er met onze dromen is gebeurd

We hadden toen we jong waren

We kijken nu nooit meer terug

Vanavond, deze echo's van ons leven

Roepen geef je niet over, geef je niet over

Vanavond, deze jukebox45's

Roepen geef je niet over, geef je niet over

Nou, ik ben gewoon een grote rol in deze film van je leven

Terwijl de nachtbrigade voortrolde

Op snelweg 95

We hakken ons leven uit

Op deze nagemaakte gitaren

Terwijl de geest van ons verleden over de boulevard rinkelt

Dus vertel me hoe we hier terecht zijn gekomen

We willen allemaal iets voelen

Al is het maar voor even

Vertel me wat er met onze dromen is gebeurd

We hadden toen we jong waren

We kijken nooit achterom

Vanavond, deze echo's van ons leven

Roepen geef je niet over, geef je niet over

Vanavond, vanuit de kelders en de duiken

We roepen op, geef je niet over, geef je niet over

We zijn opgegroeid met het achtervolgen van zonsondergangen

Nu moeten we allebei onze ogen sluiten

We kijken nu nooit meer terug

We waren jong en oh zo oud

En verscheurd door provinciegrenzen

We kijken nooit achterom

Vanavond, deze echo's van ons leven

Roepen geef je niet over, geef je niet over

Vanavond, vanuit de kelders en de duiken

We roepen op, geef je niet over, geef je niet over