Singularity - Textures

This world has changed

Before our eyes — we can’t control

Waiting to find

Waiting here with nothing more to say

Goodbye to all I have said

Was waiting for decay

Here I am, waving to the waves

Catch the dream before we are

Left inside and everything is gone

Catch the dream before someone else is

Setting forth and illusive state of war

The shimmering flocks of shadows that

Surround the walls we are looking at

Mark of silence

It tells me to hide

It hides the divide

Me versus man

Bear the silence

Tell me, mother: how can I turn back old times

Maybe we are all asleep and die inside to taste

The urge to feel so much more

Closing all my windows to embrace

«Our identities are stories

With holes in their language

Slumbering, at the height of what

Could have been synchronicity or

Parallels in multiple dimensions

«Can we find any reference

In this abstract color field

This ambivalence, this dualism

Can we see the details of a bigger entity

What is the antidote

To the triviality of modern life»

Find the words to completion

Take me there, where I belong

Fallen into harsh delusion

Drawing circles to my illusion

To reflect me and my diffusion

Waves keep lashing down on the old shores

Sunlight sails the soothing silence

I am spitting letters

Paraphrased in sand

My words are set on fire

Deze wereld is veranderd

Voor onze ogen — we hebben geen controle over

Wachten om te vinden

Ik wacht hier met niets meer te zeggen

Afscheid van alles wat ik heb gezegd

Wachtte op verval

Hier ben ik, zwaaiend naar de golven

Vang de droom voordat we zijn

Binnen gelaten en alles is weg

Vang de droom voordat iemand anders is

Het uiteenzetten en illusoire staat van oorlog

De glinsterende zwermen schaduwen die

Omring de muren waar we naar kijken

Teken van stilte

Het zegt me dat ik me moet verbergen

Het verbergt de kloof

Ik versus man

Verdraag de stilte

Zeg me, moeder: hoe kan ik oude tijden terugdraaien?

Misschien slapen we allemaal en sterven we van binnen naar smaak

De drang om zoveel meer te voelen

Al mijn vensters sluiten om te omarmen

«Onze identiteiten zijn verhalen»

Met gaten in hun taal

Sluimerend, op het hoogtepunt van wat?

Kan synchroniciteit zijn geweest of

Parallellen in meerdere dimensies

"Kunnen we een referentie vinden?"

In dit abstracte kleurenveld

Deze ambivalentie, dit dualisme

Kunnen we de details van een grotere entiteit zien?

Wat is het tegengif?

Naar de trivialiteit van het moderne leven»

Zoek de woorden om aan te vullen

Breng me daarheen, waar ik thuishoor

Gevallen in een harde waan

Cirkels tekenen naar mijn illusie

Om mij en mijn verspreiding te weerspiegelen

Golven blijven neerslaan op de oude kusten

Zonlicht vaart door de rustgevende stilte

Ik spuug letters uit

Geparafraseerd in zand

Mijn woorden worden in brand gestoken