Minor Earth, Major Skies - Textures

Cursed we are above all contentment

Breaking the evolution

Our history swept away

We are shattered by our prey

Lushing, spoiling

Staring through the eyes of decay

Comfort is losing contrast in this light

Ignorance eradicating

This life draws to an end

We need to find the strength

To put the earth in motion

Behold, ignorance is our new messiah

Abundant rays, all light from the sun

Gaze into the fire

And the soothing winds

In our eyes, in our nerves

As our colors are fading out

Just like birds in the storm

So let the squall come, waking us

«As tidal waves hit solid ground no permanence is ours

We are a wave that flows to fit whatever form it finds»

Minor Earth, major skies

The summit of the syntaxis of all life

Is eroding along the path

The great ocean road

And its walls that always change

Are still rising up

The distribution of energy

In dissonant directions

A shift of paradigms

Are these enough answers to our questions

As we dive

We might see a new dawn

This life that carries on

Promenading through the storm

This everlasting chase

The ways that seize the days

Predicted to amaze

Serenity will pave

The inner state of grace

As tidal waves break down

Consciousness collides

No permanence is ours

Vervloekt zijn we vooral tevredenheid

De evolutie doorbreken

Onze geschiedenis is weggevaagd

We zijn verbrijzeld door onze prooi

Weelderig, verwennen

Staren door de ogen van verval

Comfort verliest contrast in dit licht

onwetendheid uitroeien

Dit leven loopt ten einde

We moeten de kracht vinden

Om de aarde in beweging te brengen

Zie, onwetendheid is onze nieuwe messias

Overvloedige stralen, al het licht van de zon

Kijk in het vuur

En de rustgevende wind

In onze ogen, in onze zenuwen

Nu onze kleuren vervagen

Net als vogels in de storm

Dus laat de bui komen en ons wakker maken

«Aangezien vloedgolven vaste grond raken, is er geen permanentie van ons»

We zijn een golf die stroomt om te passen in welke vorm dan ook»

Kleine aarde, grote luchten

De top van de syntaxis van al het leven

Is aan het eroderen langs het pad

De grote oceaanweg

En zijn muren die altijd veranderen

Staan nog steeds op

De verdeling van energie

In dissonante richtingen

Een verschuiving van paradigma's

Zijn dit voldoende antwoorden op onze vragen?

Terwijl we duiken

Misschien zien we een nieuwe dageraad

Dit leven dat doorgaat

Wandelen door de storm

Deze eeuwige achtervolging

De manieren die de dagen plukken

Voorspeld om te verbazen

Rust zal effenen

De innerlijke staat van genade

Als vloedgolven afbreken

Bewustzijn botst

Er is geen permanentie van ons