Laments of an Icarus - Textures

Now it’s always been a riddle

Misanthrope, you always pursued a valid reason

You know, to be wrong with a reason — You are what you are

But your ever present subliminal self bends the black — You sleep so tight

but dreamless — Facing forward — Dawn’s edge, the supplement to destiny’s ender

You smother all the words you have never said, with a mouth filled with empathy

Words can be an enemy — you can never say you’re sorry ‘cause you’re a pretender

Unpretend — Fall from grace — unconcealed — Just a phase — Summer’s bruise —

Turn a wrench

Bottled thoughts — Blind eye stare — Look out of the window

You stare in the face of a widow — Drink up, like a lover — You recreate all

that’s over

The turn of the tide — You’re used up — Just take it like a man,

All you must do is confess

The truth is a knife — You are but one — One Straight answer

What is it?

Sculpture of an obsession — A sound so profound it sings you back

to hell — The system’s architecture

frames the antidote’s gift — Winter — summer cycle moves erratic,

follow me Aphrodite

Faithless — The one broken — The one who can bend a spoon with his will — Bow

down — Here’s my antidote

Priceless honest reaction (come on, come on

) Take it, take it, more

Just another day in the rain, and a sure shot inside the game — Walk the dead

man directly to his grave

Without mourning, without nothing — Be the same

Divide by numbers, all uncovered

Narrowed down from three to none my brother

And the nearest beacon cries «I'm sober»

But the truth remain unspoken

Cynic without anger

And a lover without passion

And a fighter with a complex

Worship your own cancer

And a lesson without meaning

It a lesson for the feeble

Branded by all-in-one frights

Antagonist, become my downfall

I’m just a man and I can’t grasp it all

Nu is het altijd een raadsel geweest

Misantroop, je hebt altijd een geldige reden gezocht

Weet je, om een ​​reden te hebben: je bent wat je bent

Maar je altijd aanwezige subliminale zelf buigt het zwart — Je slaapt zo lekker

maar droomloos — Voorwaarts gericht — Dawn's edge, de aanvulling op de ender van het lot

Je verstikt alle woorden die je nooit hebt gezegd, met een mond vol empathie

Woorden kunnen een vijand zijn - je kunt nooit zeggen dat het je spijt, want je doet alsof

Pretentieloos — Uit de gratie vallen — onverholen — Slechts een fase — Zomerse blauwe plek —

Draai aan een moersleutel

Gefrustreerde gedachten — Blinde ogen staren — Kijk uit het raam

Je staart in het gezicht van een weduwe — Drink op, als een minnaar — Je herschept alles

Dat is over

De keering van het tij - Je bent opgebruikt - Neem het gewoon als een man,

Het enige dat u hoeft te doen, is bekennen

De waarheid is een mes — U bent er maar één — Eén duidelijk antwoord

Wat is het?

Sculptuur van een obsessie — Een geluid zo diep dat het je terugzingt

naar de hel: de architectuur van het systeem

omlijst het geschenk van het tegengif — Winter — zomercyclus beweegt grillig,

volg mij Aphrodite

Ontrouw — Degene die gebroken is — Degene die een lepel kan buigen met zijn wil — Buigen

down — Hier is mijn tegengif

Onbetaalbare eerlijke reactie (kom op, kom op!

) Neem het, neem het, meer

Gewoon weer een dag in de regen en een zeker schot in de game - Walk the dead

man rechtstreeks naar zijn graf

Zonder rouw, zonder niets — Wees dezelfde

Delen door getallen, allemaal onbedekt

Verkleind van drie tot geen mijn broer

En het dichtstbijzijnde baken roept 'ik ben nuchter'

Maar de waarheid blijft onuitgesproken

Cynicus zonder woede

En een minnaar zonder passie

En een vechter met een complex

Aanbid je eigen kanker

En een les zonder betekenis

Het is een les voor de zwakken

Gemerkt door alles-in-één angsten

Tegenstander, word mijn ondergang

Ik ben maar een man en ik kan het niet allemaal bevatten