Le nombre d'or - Tess

De toutes mes forces

Je vous sortirai de terre.

Couchés les bras croisés

Mes frères

Restez en paix.

Je persévère même si je perds mon temps

Je viens vous chercher.

Je perds mes ongles rongés jusqu’aux os.

Par la colère,

Mes frères je vous retrouverai.

Creuse dans la boue à mains nues je creuse.

Creuse au plus profond,

Je vous sortirai de là.

Creuse comme un fauve je suis vos traces

Notre histoire ne peut s’arrêter là.

Ma solitude est suspendue,

Je refuse,

Je ne supporterai plus.

Lesquels de nous ont réellement disparus?

Que règne le néant car rien ne vous remplace.

Votre absence appuie la transparence de ma présence.

Concepteurs de mon évolution,

Vous avez fait de moi ce que je suis devenu.

Peu importe les embûches,

J''irai jusqu'à tuer nos pères.

Peu importe les embûches,

J’irai brûler leurs drapeaux sous l’hymne du blasphème.

Ton mensonge est un temple

Qui se fissure au fil des saisons.

Et quand viendra l’orage,

Que la foudre s’abattra sur ta maison

Un océan de vérité jaillira

Et je sentirai l'écume des vagues me frapper le visage avec violence du passé.

Noyé, à bout de souffle

Tu résumes ta vie telle une mauvaise partition:

Un début, une fin.

Entre ces deux,

Que de fausses notes et d’imprécisions

Met al mijn macht

Ik zal je uit de grond trekken.

Liggend met gekruiste armen

Mijn broers

Rust in vrede.

Ik volhard, zelfs als ik mijn tijd verspil

Ik kom je halen.

Ik verlies mijn tot op het bot gebeten nagels.

door woede,

Mijn broeders, ik zal je vinden.

Graaf in de modder met mijn blote handen ik graaf.

Diep graven,

Ik haal je hier weg.

Graaf als een beest, ik volg je voetstappen

Ons verhaal kan daar niet eindigen.

Mijn eenzaamheid is opgeschort,

Ik weiger,

Ik pik het niet meer.

Wie van ons zijn echt verdwenen?

Laat het niets regeren, want niets vervangt jou.

Uw afwezigheid ondersteunt de transparantie van mijn aanwezigheid.

Ontwerpers van mijn evolutie,

Je hebt me gemaakt tot wat ik ben geworden.

Ongeacht de valkuilen,

Ik zal zo ver gaan dat ik onze vaders vermoord.

Ongeacht de valkuilen,

Ik zal hun vlaggen verbranden onder de hymne van godslastering.

Je leugen is een tempel

Die barst met de seizoenen.

En als de storm komt,

Die bliksem zal je huis inslaan

Een oceaan van waarheid zal stromen

En ik zal het schuim van de golven op mijn gezicht voelen slaan met het geweld van het verleden.

Verdronken, buiten adem

Je vat je leven samen als een slechte score:

Een begin, een einde.

Tussen deze twee,

Welke valse noten en onnauwkeurigheden