Frénésie - Tess

Ne me touche pas,

Seul moi en ai le droit

Je te déchire et te murmure

«Ne hurle pas».

La pâleur de nos âmes obscènes,

De ta chair m’obsède

Ne me touche pas,

Seul moi en ai le droit

Je te déchire et te murmure

«Ne hurle pas».

Tes lèvres bleutées

Sont cousues par l’effroi

Emmurée dans ton monde,

Pas un seul son ne sortira

Tes ongles déchirent le sol

Je te saigne et tu crèves comme dans mes rêves

La pâleur de nos âmes obscènes,

De ta chair m’obsède

Si je te serre contre moi

C’est pour sentir tes sanglots

Les horreurs de nos désastres

Se sont enfin chevauchés

Mes mains agressent ton corsage,

Sous ton sein blanc je m’y repose

Je déchire ton costume

Et tu supplies la vie de te garder

Ta peau se déchire sous mes doigts.

La pâleur de nos âmes obscènes,

De ta chair m’obsède

D’un regard dépassé

je te contemple avant de m’effacer

Nouvelle divinité

Par la vengeance et par l’envie,

Tu termineras ce que j’ai commencé

Raak me niet aan,

Alleen ik heb het recht

Ik scheur je uit elkaar en fluister tegen je

"Niet schreeuwen".

De bleekheid van onze obscene zielen,

Van jouw vlees achtervolgt me

Raak me niet aan,

Alleen ik heb het recht

Ik scheur je uit elkaar en fluister tegen je

"Niet schreeuwen".

Jouw blauwe lippen

Zijn aan elkaar genaaid door dread

Ondergedompeld in jouw wereld,

Er komt geen enkel geluid uit

Je vingernagels scheuren over de grond

Ik bloed je en je sterft zoals in mijn dromen

De bleekheid van onze obscene zielen,

Van jouw vlees achtervolgt me

Als ik je stevig vasthoud

Het is om je snikken te voelen

De verschrikkingen van onze rampen

Eindelijk overlapt

Mijn handen vallen je lijf aan,

Onder je witte borst rust ik daar

Ik scheur je pak

En je smeekt het leven om je te houden

Je huid scheurt onder mijn vingers.

De bleekheid van onze obscene zielen,

Van jouw vlees achtervolgt me

Met een overrompelde blik

Ik overweeg je voordat ik vervaag

nieuwe godheid

Door wraak en afgunst,

Je maakt af waar ik aan begonnen ben