Won't Be Me - Telltale

Worry more, love myself less

Press eject, forget the reset

Never hit the rewind, finish it

On the floor with my old VHS

Like a tape you can play me

Put me in when you’re lonely

Pressure building up ‘til my ears ring

I’ve still been reaching for the kitchen sink

That sinking feeling tied my hands and both my feet

Had to cut the rope, been forgetting how to breath

And now I’m giving up again

Another eighty milligrams

Between the medicine my therapist prescribes

The angst in my veins and the late night drives

No one seems to recognize the pain in my eyes

It’s like the chemicals that keep life stable gave up on me

It’s not my fault that I don’t understand what makes you happy

‘Cause how can I know fulfillment when I have never felt it

So don’t ask me what you need

‘Cause I know it won’t be me

Like a fish tank my head swims

Ibuprofen for the bed spins

Death is looking in with an evil grin

Grinning turning into grammacing

That evil smile got me feeling paranoid

Had me running scared ever since I was a boy

Now he’s coming out again

Yeah, that’s who I really am

Between the thoughts tucked up in my hollow brain

The ink in my skin and the scars on my leg

My life has been rearranged

My disposition changed

It’s like the chemicals that keep life stable gave up on me

It’s not my fault that I don’t understand what makes you happy

‘Cause how can I know fulfillment when I have never felt it

So don’t ask me what you need

‘Cause I know it won’t be me

Yeah, I know it won’t be me

It’s like the chemicals that keep life stable gave up on me

It’s not my fault that I don’t understand what makes you happy

‘Cause how can I know fulfillment when I have never felt it

So don’t ask me what you need

‘Cause I know it won’t be me

That evil smile got me feeling paranoid

Had me running scared ever since I was a boy

Now he’s coming out again

Yeah, that’s who I really am

Between the thoughts tucked up in my hollow brain

The ink in my skin and the scars on my leg

My life has been rearranged

My disposition changed

Maak je meer zorgen, hou minder van mezelf

Druk op uitwerpen, vergeet de reset

Druk nooit op terugspoelen, maak het af

Op de vloer met mijn oude VHS

Als een tape kun je me afspelen

Zet me erbij als je eenzaam bent

Druk opbouwt tot mijn oren rinkelen

Ik heb nog steeds naar de gootsteen gegrepen

Dat zinkende gevoel bond mijn handen en beide voeten vast

Moest het touw doorknippen, was vergeten hoe te ademen

En nu geef ik het weer op

Nog eens tachtig milligram

Tussen de medicijnen die mijn therapeut voorschrijft

De angst in mijn aderen en de late nachtritten

Niemand lijkt de pijn in mijn ogen te herkennen

Het is alsof de chemicaliën die het leven stabiel houden, me hebben opgegeven

Het is niet mijn schuld dat ik niet begrijp waar je blij van wordt

Want hoe kan ik vervulling kennen als ik het nog nooit heb gevoeld?

Dus vraag me niet wat je nodig hebt

'Omdat ik weet dat ik het niet zal zijn

Als een aquarium zwemt mijn hoofd

Ibuprofen voor de bedspins

De dood kijkt naar binnen met een boze grijns

Grijnzen verandert in grammatica

Die boze glimlach zorgde ervoor dat ik me paranoïde voelde

Had me bang gemaakt sinds ik een jongen was

Nu komt hij er weer uit

Ja, dat is wie ik echt ben

Tussen de gedachten verscholen in mijn holle brein

De inkt in mijn huid en de littekens op mijn been

Mijn leven is opnieuw ingedeeld

Mijn instelling is gewijzigd

Het is alsof de chemicaliën die het leven stabiel houden, me hebben opgegeven

Het is niet mijn schuld dat ik niet begrijp waar je blij van wordt

Want hoe kan ik vervulling kennen als ik het nog nooit heb gevoeld?

Dus vraag me niet wat je nodig hebt

'Omdat ik weet dat ik het niet zal zijn

Ja, ik weet dat ik het niet zal zijn

Het is alsof de chemicaliën die het leven stabiel houden, me hebben opgegeven

Het is niet mijn schuld dat ik niet begrijp waar je blij van wordt

Want hoe kan ik vervulling kennen als ik het nog nooit heb gevoeld?

Dus vraag me niet wat je nodig hebt

'Omdat ik weet dat ik het niet zal zijn

Die boze glimlach zorgde ervoor dat ik me paranoïde voelde

Had me bang gemaakt sinds ik een jongen was

Nu komt hij er weer uit

Ja, dat is wie ik echt ben

Tussen de gedachten verscholen in mijn holle brein

De inkt in mijn huid en de littekens op mijn been

Mijn leven is opnieuw ingedeeld

Mijn instelling is gewijzigd