Fleur De Ma Ville - Téléphone

Elle vint chez moi en plein hiver

Elle n’avait pas froid, n’en avait pas l’air

Je l’accueillis à bras ouverts

Je ne savais pas qu’elle entrait jusque-là

Fleur de ma ville, du sang sur tes épines

Tu prends ce que j’ai.

Tu n’me dis pas ou je vais

Fleur de ma ville, du sang sur tes épines

Tu prends ce que j’aime et puis chez toi tu m’emmènes

Non, pas de veine pour celui qui l’aime

Le dernier train, toujours le même

Pour ce pays en noir et blanc

Où on n’se fait plus de mauvais sang

Fleur de ma ville, du sang sur tes épines

Tu prends ce que j’ai.

Tu n’me dis pas ou je vais

Tu prends ce que j’aime et puis chez toi tu m’emmènes

Tu prends ce que j’aime et puis chez toi tu m’emmènes

Ze kwam naar mijn huis in het holst van de winter

Ze had het niet koud, zag er niet koud uit

Ik heb hem met open armen ontvangen

Ik wist niet dat ze zo ver ging

Bloem van mijn stad, bloed aan je doornen

Jij neemt wat ik heb.

Je vertelt me ​​niet waar ik heen ga

Bloem van mijn stad, bloed aan je doornen

Je neemt wat ik lekker vind en dan neem je me mee naar huis

Nee, geen ader voor degene die van haar houdt

De laatste trein, altijd hetzelfde

Voor dit land in zwart-wit

Waar we ons geen zorgen meer over maken

Bloem van mijn stad, bloed aan je doornen

Jij neemt wat ik heb.

Je vertelt me ​​niet waar ik heen ga

Je neemt wat ik lekker vind en dan neem je me mee naar huis

Je neemt wat ik lekker vind en dan neem je me mee naar huis