Летаргический сон - Театр теней

Ночь взяла нас за плечи

И бархатом чёрным

Прикрыла всю дикость

Дневной наготы

Звук стал всё тише

И мир однотонным,

А запах вина

Стал казаться густым

В этом замкнутом мире

Снов хрустального царства

Открылись все двери

Для любителей грёз

Я не знаю другого, такого лекарства

Чтоб почувствовать то, в чём

Я нуждался в серьёз

И покуда есть мысли

Надо слить их с бумагой

Чтобы днём удивиться

Своей простоте,

А затем с удивлением

И ложной отвагой

Затаиться надолго

В летаргическом сне…

А проснувшись увидеть

Что всё так же бесцветно

Тот же дом, те же стены

И лицо в зеркалах

Лишь прибавилось пыли

И кажется лето

Сменила поздняя осень,

А может Зима

Тот же самый бокал

С остатками грусти

Та же лёгкая радость

Гитарной струны

И опять состояние

Словно на перепутье

Вспоминаешь, с какой ты пришёл

Стороны…

De nacht nam ons bij de schouders

En zwart fluweel

Overdekte alle wildheid

naaktheid overdag

Het geluid werd stiller

En de wereld is eentonig,

En de geur van wijn

Begon er dik uit te zien

In deze gesloten wereld

Dromen van het kristallen koninkrijk

Alle deuren open

Voor droomliefhebbers

Ik ken geen ander dergelijk medicijn

om te voelen wat

Ik had serieus nodig

En zolang er gedachten zijn

We moeten ze samenvoegen met papier

Om verrast te worden door de dag

zijn eenvoud,

En dan met verbazing

En valse moed

lag lang laag

In een lethargische droom...

En wakker worden om te zien

Wat is nog kleurloos

Zelfde huis, zelfde muren

En het gezicht in de spiegels

Gewoon meer stof

En het lijkt zomer

Gewijzigd in de late herfst

Of misschien winter

Hetzelfde glas

Met resten van verdriet

Dezelfde lichte vreugde

gitaar snaar

En weer de staat

Als op een kruispunt

Weet je nog waar je vandaan kwam?

zijkanten…