The Renascence (I) - Tears of Martyr

You do not know very well…

Neither the how nor the why,

The only thing you know for sure,

It is that you must run.

What long ago you conceived

A shelter of hopes and beliefs,

It is now a serpent’s lair,

From where you have to escape!

Ah!

«Faces do not show smiles anymore,

Languishing ghosts in an endless scream

From their jaws sharp peaks shine within,

Desiring to dye their snowy crowns with

The deep dark red dusk of the blood.

-Bloodshot eyes hunger for blood-

Cain drives their blood-thirst hearts,

Into a spiral of frenzy and raving…»

Deception!

Iced tears shed from their eyes

Pretending to mourn for his death,

Whilst their eager souls laugh

Hiding their hands tainted in blood.

«Why did you killed me, slayed me

And perished my existence?

Closing with these thorns,

The true path I revealed to you.

Haven’t I given everything for you?

And is this the way I’ve been paid,

With an Obol under my tongue???»

«And now he sails the Stygian Lake

In a course with no returning way

He can’t return from the travel

That he has began, no!

No he can’t.-

Will be he able to deceive Nicte’s son?

Oh!

Could he really come back again?»

From the riversides of Hades he returned,

Beguiling Kerberos with craft and skill,

Epic songs they’ll chant for him,

For the one who escaped from Death.

The Renascence!

(Listen to the of triumphant Angels!)

A Renascence!

(From the Ashes of Death to Hero’s Glory!)

Ohs!

Envy corrodes the soul

And buries his victim

Under heavy slabs.

Why Human Being therefore degrade?

Why he yearns with so much fervour

What he does not possess?

Now I understand why you killed me…

you envied the poet’s work

And put me apart from Calliope,

But I have returned,

From where no one has come before,

And I will not rest until I find you all.

So listen!

You listen!

Since you will hear soon from me

Je weet niet zo goed...

Noch het hoe, noch het waarom,

Het enige dat je zeker weet,

Het is dat je moet rennen.

Hoe lang geleden ben je zwanger geworden?

Een schuilplaats van hoop en overtuigingen,

Het is nu het hol van een slang,

Van waar je moet ontsnappen!

Ah!

«Gezichten laten geen glimlach meer zien,

Geesten wegkwijnen in een eindeloze schreeuw

Uit hun kaken schijnen scherpe pieken naar binnen,

Verlangend om hun besneeuwde kronen te verven met?

De diep donkerrode schemering van het bloed.

-Bloeddoorlopen ogen hongeren naar bloed-

Kaïn drijft hun bloeddorstige harten,

In een spiraal van razernij en geraaskal...»

Teleurstelling!

IJzige tranen vloeien uit hun ogen

Doen alsof hij rouwt om zijn dood,

Terwijl hun gretige zielen lachen

Hun handen verbergend met bloed.

"Waarom heb je me vermoord, vermoord?"

En mijn bestaan ​​vergaan?

Afsluitend met deze doornen,

Het ware pad dat ik je heb geopenbaard.

Heb ik niet alles voor je gegeven?

En is dit de manier waarop ik ben betaald,

Met een Obol onder mijn tong???»

«En nu vaart hij op het Stygische Meer

In een cursus zonder terugweg

Hij kan niet terugkeren van de reis

Dat hij is begonnen, nee!

Nee, dat kan hij niet.-

Zal hij de zoon van Nicte kunnen misleiden?

Oh!

Zou hij echt nog een keer terug kunnen komen?»

Van de rivieroevers van Hades keerde hij terug,

Kerberos betoveren met vakmanschap en vaardigheid,

Epische liedjes die ze voor hem zullen zingen,

Voor degene die aan de dood ontsnapte.

De wederopstanding!

(Luister naar de triomfantelijke engelen!)

Een wedergeboorte!

(Van de Ashes of Death tot Hero's Glory!)

Oh!

Afgunst tast de ziel aan

En begraaft zijn slachtoffer

Onder zware platen.

Waarom de mens daarom degraderen?

Waarom hij zo vurig verlangt?

Wat heeft hij niet?

Nu begrijp ik waarom je me hebt vermoord...

je was jaloers op het werk van de dichter

En onderscheid me van Calliope,

Maar ik ben terug,

Van waar niemand eerder is gekomen,

En ik zal niet rusten voordat ik jullie allemaal heb gevonden.

Dus luister!

Jij luistert!

Aangezien je snel van me hoort