Avarice - Tanooki Suit

My pride can only be rivaled by my greed

But this prize is just beyond my reach

This covet of ours has left me a phantom

Much like our king

Who would forfeit his force

Save his covetous heart

To wield an art

Only the sleeper could impart

Oh, Umbasa!

We claw away at these hollow walls

With these greedy hands of ours

We’re falling apart one by one

One by one

Poor saint!

These opus are a friend

That can close these wounds

At the price of her piety

Our maiden sought to comfort us

With an embrace like the dark

Purge the children of black

To hell with the fools who would consume the stones of

Ephemeral Eyes

I will hunt down these heroes

And render their world black

Your kingdom still crumbles

Amidst the men

Who will wrought our demise

I will brave out to these lands

And claim what should be mine

As the white washes over us

We smash the stone

And hope to stem the tide

To cover up this lie

That the gods we thought we knew

And called upon

Was nothing but a monster all this time

We claw away at these hollow walls

With these greedy hands of ours

We’re falling apart one by one

And time and time again

I collect myself

Yet still only half a man

But the light within these souls

Has given rise

To an insatiable lust!

Soul of the mind, key to life’s ether

Soul of the lost, withdrawn from its vessel

Let strength be granted

So the world might be mended

Mijn trots kan alleen worden geëvenaard door mijn hebzucht

Maar deze prijs ligt net buiten mijn bereik

Deze begeerte van ons heeft me een spook nagelaten

Net als onze koning

Wie zou zijn kracht verliezen?

Red zijn begerige hart

Om een ​​kunst te hanteren

Alleen de slaper kon geven

O, Umbassa!

We klauwen weg bij deze holle muren

Met deze hebzuchtige handen van ons

We vallen één voor één uit elkaar

Een voor een

Arme heilige!

Deze werken zijn een vriend

Dat kan deze wonden sluiten

Ten koste van haar vroomheid

Ons meisje probeerde ons te troosten

Met een omhelzing als het donker

Zuiver de kinderen van zwart

Naar de hel met de dwazen die de stenen zouden verteren van

Kortstondige ogen

Ik ga op jacht naar deze helden

En maak hun wereld zwart

Je koninkrijk brokkelt nog steeds af

Tussen de mannen

Wie zal onze ondergang bewerkstelligd hebben?

Ik zal deze landen trotseren

En claim wat van mij zou moeten zijn

Terwijl het wit over ons heen spoelt

We breken de steen

En hopen het tij te keren

Om deze leugen te verdoezelen

Dat de goden die we dachten te kennen,

En een beroep gedaan op

Was al die tijd niets anders dan een monster

We klauwen weg bij deze holle muren

Met deze hebzuchtige handen van ons

We vallen één voor één uit elkaar

En keer op keer

Ik verzamel mezelf

Toch nog maar een halve man

Maar het licht in deze zielen

Heeft aanleiding gegeven

Naar een onverzadigbare lust!

Ziel van de geest, sleutel tot de ether van het leven

Ziel van de verlorenen, teruggetrokken uit zijn vat

Laat kracht worden verleend

Dus de wereld kan worden hersteld