Hollow - Tales Of Dark

With the hollow echo in a soundless night

I woke to see solitude grieving over my emotion

And as it wept its liquid nourished my disease

Soon all myself became infected

And so onward it began to spread

A fervent sentiment my inside so has sheltered

It means more wicked than ones ever set before

Tremulous ghastly sighs of a time long now past

Embrace my newborn fear

It beckons me forth so sad and gloomy

Drawing weakened limbs with its fragrances

Sudden air filled with the sound of its hurt

Composes an elegy of weep

Ahead shines my fortune

But here darkness ends my path

Never will the bliss of that embrace

Take over this solemn curse

What I hear now is the cry

Of the mother of time

For she gave birth to immortality

Met de holle echo in een geluidloze nacht

Ik werd wakker om te zien hoe eenzaamheid treurde over mijn emotie

En terwijl het huilde, voedde zijn vloeistof mijn ziekte

Al snel raakte ik zelf besmet

En zo begon het zich te verspreiden

Een vurig gevoel dat mijn binnenkant zo heeft beschermd

Het betekent slechter dan ooit tevoren

Bevende afgrijselijke zuchten van een lang vervlogen tijd

Omarm mijn pasgeboren angst

Het wenkt me zo verdrietig en somber

Verzwakte ledematen tekenen met zijn geuren

Plotselinge lucht gevuld met het geluid van zijn pijn

Componeert een elegie van huilen

Vooruit schijnt mijn fortuin

Maar hier eindigt de duisternis mijn pad

Nooit zal de gelukzaligheid van die omhelzing

Neem deze plechtige vloek over

Wat ik nu hoor is de kreet

Van de moeder van de tijd

Want ze baarde onsterfelijkheid