White Flag - Take One Car

White flag, it was a good run while it lasted

The soft earth that caught me so many times before, hit me like a cement wall,

broke every bone of hope in my body, the truth revealed itself to me like the

captain of a sinking ship

Though vultures circle over me, though wolves nipped at my feet,

I was too blind to see, too deaf to hear the funeral horns ringing in my ears,

for years, I refused to see the procession trailing on my feet

It takes a strong man to keep on fighting, & a smarter one to admit his defeats,

but I was neither of these.

Too stubborn to fold, knew not of a retreat,

when I led my horses to water, I drowned everyone that wouldn’t drink

What if everything you thought was gold turned to bronze beneath your feet?

My every foundation built on crumbling sand.

Turns out Eden was a dry and

deserted land, and that beauty in the distance, a plundering harlot who robbed

me blind when I reached her thieving hands

So, go on and tell me that you told me so.

Who needs another’s wisdom when

you’ve got so much of your own?

It’s like comparing a bee sting to a knife in

your chest.

Just keep a smile on the outside while I’m burning up within

And I’ll just carry on like the oblivious do

In the bliss of sweet ignorance, I’ll carry on

Witte vlag, het was een goede run zolang het duurde

De zachte aarde die me zo vaak eerder ving, sloeg me als een cementmuur,

brak elk botje van hoop in mijn lichaam, de waarheid openbaarde zich aan mij zoals de

kapitein van een zinkend schip

Hoewel gieren om me heen cirkelen, hoewel wolven aan mijn voeten hapten,

Ik was te blind om te zien, te doof om de rouwtoeters in mijn oren te horen rinkelen,

jarenlang heb ik geweigerd om de processie op mijn voeten te zien slepen

Er is een sterke man voor nodig om te blijven vechten, en een slimmere om zijn nederlagen toe te geven,

maar ik was geen van beide.

Te koppig om te folden, wist geen retraite,

toen ik mijn paarden naar het water leidde, verdronk ik iedereen die niet wilde drinken

Wat als alles waarvan je dacht dat het goud was onder je voeten in brons veranderde?

Mijn elke fundering gebouwd op afbrokkelend zand.

Blijkt dat Eden een droge en

verlaten land, en die schoonheid in de verte, een plunderende hoer die beroofde

me blind toen ik haar stelende handen bereikte

Dus ga door en vertel me dat je me dat hebt verteld.

Wie heeft de wijsheid van een ander nodig wanneer?

heb je zoveel van jezelf?

Het is alsof je een bijensteek vergelijkt met een mes in

je borst.

Houd een glimlach aan de buitenkant terwijl ik van binnen verbrand

En ik ga gewoon door zoals de onwetende doen

In de zaligheid van zoete onwetendheid, zal ik doorgaan