Keep You - Sugarland

We said goodbye.

Tried her hand at magic.

But we couldn’t make us disappear.

Not a day goes by I don’t wish I had you.

So run away, I’m glad you’re still here.

It’s a bitter sweet victory.

Lovin’the ghost in front of me.

Now I can’t laugh, can’t cry.

And I can’t run, can’t hide.

What do I gotta do?

What do I gotta do to keep you?

What do I gotta do to keep you from doing this to me?

I wrote a couple of notes.

One in love, one in anger.

They’re lying there dying in the dresser drawer.

Lived louder than my voice.

Struggled through a stranger.

He loved me until I loved you even more.

It’s a bitter sweet victory.

Lovin’someone else who wanted me.

Now I can’t laugh, can’t cry.

And I can’t run, can’t hide.

You get used to the pain, and numb to the sting

Till you can’t feel anything.

You tried to explain, but I couldn’t hear it.

As if your words were my tears.

Flowing freely, warm and quiet.

From the edges of my eyes and my ears.

Then all that disappears.

Now I can’t laugh, can’t cry.

And I can’t run, can’t hide.

Now I can’t laugh, can’t cry.

And I can’t run, can’t hide.

What do I gotta do?

What do I gotta do to keep you?

What do I gotta do to keep you from doing this to me?

We hebben gedag gezegd.

Probeerde haar hand op magie.

Maar we konden ons niet laten verdwijnen.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet zou willen dat ik jou had.

Dus ren weg, ik ben blij dat je er nog bent.

Het is een bitterzoete overwinning.

Houd van de geest voor me.

Nu kan ik niet lachen, niet huilen.

En ik kan niet rennen, ik kan me niet verstoppen.

Wat moet ik doen?

Wat moet ik doen om je te houden?

Wat moet ik doen om te voorkomen dat je mij dit aandoet?

Ik heb een paar aantekeningen geschreven.

Eén in liefde, één in woede.

Ze liggen daar te sterven in de ladekast.

Leefde luider dan mijn stem.

Worstelde met een vreemdeling.

Hij hield van me totdat ik nog meer van jou hield.

Het is een bitterzoete overwinning.

Houd van iemand anders die me wilde.

Nu kan ik niet lachen, niet huilen.

En ik kan niet rennen, ik kan me niet verstoppen.

Je raakt gewend aan de pijn en verdoofd aan de angel

Tot je niets meer voelt.

Je probeerde het uit te leggen, maar ik kon het niet horen.

Alsof je woorden mijn tranen waren.

Vrij stromend, warm en stil.

Van de randen van mijn ogen en mijn oren.

Dan valt dat allemaal weg.

Nu kan ik niet lachen, niet huilen.

En ik kan niet rennen, ik kan me niet verstoppen.

Nu kan ik niet lachen, niet huilen.

En ik kan niet rennen, ik kan me niet verstoppen.

Wat moet ik doen?

Wat moet ik doen om je te houden?

Wat moet ik doen om te voorkomen dat je mij dit aandoet?