Arrepentimiento - Stravaganzza

Huellas de los días en la arena,

pasado encadenado a tu final,

tristeza que lloran los ojos de la verdad.

Las paredes blancas lo delatan,

el camino andado morirá,

recuerdos que gritan torturando una vez más.

El dolor vivido reaparece,

un amor soñado sufrirás,

anhelo que surge al volver la vista atrás.

Con la risa e la muerte pides,

las respuestas que jamás sabrás,

incógnitas que sugieren otra realidad.

La luz que desprende el sol,

cegándote el corazón.

Amanecer de un nuevo día y volver a amarla otra vez.

Durmiendo te retuerces al soñar en no besarla más.

Es la voz que no puedes oír

la que ya susurra cómo acabar.

Sin querer lloras al no poder

retomar lo que quedó atrás.

Por la noche, sólo en la penumbra,

te arrepientes de lo hecho mal;

toda una vida de la que no escaparás.

En el fuego del pasado quemas

los errores que vas a olvidar.

Por última vez descansas, todo es fácil ya.

Letra y música: Dani Pérez.

Voetafdrukken van de dagen in het zand,

verleden geketend aan uw einde,

verdriet dat de ogen van de waarheid tranen.

De witte muren verraden het,

de afgelegde weg zal sterven,

herinneringen die weer kwellend schreeuwen.

De geleefde pijn verschijnt weer,

een droomliefde die je zult lijden,

verlangen dat ontstaat bij het terugkijken.

Met gelach en dood vraag je,

De antwoorden die je nooit zult weten

onbekenden die een andere realiteit suggereren.

Het licht dat de zon afgeeft,

je hart verblinden

Dageraad van een nieuwe dag en hou weer van haar.

Als je slaapt, draai je om te dromen dat je haar niet meer kust.

Het is de stem die je niet kunt horen

degene die al fluistert hoe te eindigen.

Onbedoeld huil je als je dat niet kunt

oppakken wat er achter bleef.

's Nachts, alleen in de duisternis,

je hebt spijt van wat je verkeerd hebt gedaan;

een leven waaraan je niet zult ontsnappen.

In het vuur van het verleden brand je

de fouten die je zult vergeten.

Voor de laatste keer dat je rust, alles is nu gemakkelijk.

Tekst en muziek: Dani Pérez.