Dante Di Nanni - Stormy Six

Nel traffico del centro pedala sopra il suo triciclo

e fischia forte alla garibaldina.

Il carico che piega le sue gambe è l’ingiustizia,

la vita è dura per Dante di Nanni.

L’alba prende il treno e c'è odore di porcile

sui marciapiedi della sua pazienza,

e nella testa pesano volumi di bugie.

La sera studierà, Dante di Nanni.

Trent’anni son passati, da quel giorno che i fascisti

ci si son messi in cento ad ammazzarlo

E cento volte l’hanno ucciso, ma tu lo puoi vedere:

gira per la città, Dante di Nanni.

L’ho visto una mattina sulla metropolitana

E sanguinava forte, e sorrideva.

Su molte facce intorno c’era il dubbio

e la stanchezza.

Ma non su quella di Dante di Nanni.

Trent’anni son passati, da quel giorno che i fascisti

Ci si son messi in cento ad ammazzarlo

E ancora non si sentono tranquilli,

perché sanno che gira per la città, Dante di Nanni.

In het stadsverkeer rijdt hij op zijn driewieler

en fluit luid naar de Garibaldiaan.

De last die zijn benen buigt is onrecht,

het leven is zwaar voor Dante di Nanni.

Dawn neemt de trein en er is de geur van varkensstal

op de stoep van zijn geduld,

en in het hoofd weeg volumes leugens.

's Avonds studeert hij, Dante di Nanni.

Dertig jaar zijn verstreken sinds die dag dat de fascisten

honderd namen om hem te doden

En honderd keer doodden ze hem, maar je kunt hem zien:

gaat rond de stad, Dante di Nanni.

Ik zag hem op een ochtend in de metro

En hij bloedde hevig en hij glimlachte.

Op veel gezichten was er twijfel

en vermoeidheid.

Maar niet op die van Dante di Nanni.

Dertig jaar zijn verstreken sinds die dag dat de fascisten

Honderd namen om hem te doden

En ze voelen zich nog steeds niet veilig,

omdat ze weten dat Dante di Nanni door de stad gaat.