Carmine - Stormy Six

Carmine,

lui faceva il barbiere,

il muratore, il contrabbandiere.

Lunedì era senza lavoro,

venerdì steso sotto una gru,

La domenica con un mazzo di rose all’angolo.

Carmine lui sapeva cantare,

per un po' si faceva pregare.

Quando poi la chitarra attaccava,

lui si volta a prendere il la,

poi cantava e di nuovo

noi eravamo un popolo.

Carmine inventava parole,

lucide come trottole al sole.

Quando tu non riuscivi a capire,

lui ti portava a bere un caffè,

ti spingeva, ti stuzzicava,

per farti ridere.

Parlami attraverso quel muro,

ti riconosco in mezzo al rumore,

ora che siamo insieme a lottare,

posso parlarti chiaro perché…

mentre Carmine canta,

noi siamo ancora un popolo.

Karmijn,

hij was kapper,

de metselaar, de smokkelaar.

Maandag was niet aan het werk,

Vrijdag liggend onder een kraan,

Zondag met een boeket rozen op de hoek.

Carmine kon hij zingen,

een tijdlang liet hij mensen bidden.

Toen de gitaar begon,

hij draait zich om om de la te nemen,

toen zong hij en nog eens

we waren een volk.

Carmine vond woorden uit,

glanzend als toppen in de zon.

Toen je het niet kon begrijpen,

hij nam je altijd mee voor een kopje koffie,

duwde je, plaagde je,

om je aan het lachen te maken.

Praat met me door die muur,

Ik herken je te midden van het lawaai,

nu we samen vechten,

Ik kan u duidelijk spreken omdat...

terwijl Carmine zingt,

we zijn nog steeds een volk.