Liquid - Steve Kilbey

Liquid, she drank like she was in me

Liquid, she’s drinking more of everything

She drained an ocean out of me

Left me washed up in bankruptcy

Like a storm far out to sea, she’s gone

She ran like water through my hands

Silver drops on thirsty lands

Then she sank into the sand, she’s gone

Stranded on a saw-toothed reef

She bled my life beyond belief

Just another fluid thief, she’s gone

Sometimes I think of the lives I could have led

Before the sweet nectar, heat and lust came shimmering out of my head

In a salty cave I perspire pure oblivion

A sexual dimension, of black and vermillion

She said I’m drowning, in the voice of an alien

There was no life for me

Sometimes I plan the revenge I will sustain

The rapture of the deep, rivers and rain

We swam through the channels of an underground cleft

I couldn’t keep going, I was losing my breath

Woozy with fever, catching my death

There was no cure for me

Sometimes I remember the blue island skies

Well I was seeing the world through enchanted eyes

Coral cut my fingers, my blood tasted good

She dived in and drank more than she should

Left me drifting like driftwood

There was no hope for me

Sometimes I hear the birds, the crash of the waves

Across the black lake where the fisherman slaves

Electric eels, in translucent coils

The lava erupts and the green ocean boils

Taking her bait, burning my oils

There was no stopping me

Vloeistof, ze dronk alsof ze in mij was

Vloeibaar, ze drinkt meer van alles

Ze liet een oceaan uit me leeglopen

Liet me aangespoeld in faillissement

Als een storm ver op zee, is ze weg

Ze liep als water door mijn handen

Zilverdruppels op dorstig land

Toen zonk ze in het zand, ze is weg

Gestrand op een zaagtandrif

Ze bloedde mijn leven onvoorstelbaar

Gewoon weer een vloeistofdief, ze is weg

Soms denk ik aan de levens die ik had kunnen leiden

Voordat de zoete nectar, hitte en lust uit mijn hoofd glinsterden

In een zoute grot transpireer ik pure vergetelheid

Een seksuele dimensie, van zwart en vermiljoen

Ze zei dat ik verdrink, met de stem van een alien

Er was geen leven voor mij

Soms plan ik de wraak die ik zal volhouden

De opname van de diepte, rivieren en regen

We zwommen door de kanalen van een ondergrondse kloof

Ik kon niet verder gaan, ik verloor mijn adem

Woozy met koorts, het vangen van mijn dood

Er was geen remedie voor mij

Soms herinner ik me de blauwe eilandlucht

Nou, ik zag de wereld door betoverde ogen

Koraal sneed in mijn vingers, mijn bloed smaakte goed

Ze dook erin en dronk meer dan ze zou moeten

Liet me ronddrijven als drijfhout

Er was geen hoop voor mij

Soms hoor ik de vogels, het gekraak van de golven

Over het zwarte meer waar de vissers slaven

Elektrische paling, in doorschijnende spoelen

De lava barst uit en de groene oceaan kookt

Haar aas pakken, mijn olie verbranden

Ik kon niet stoppen