Open House - Steve Forbert

Open house now for your fading heart

Tell your ghost it’s time to hide;

Strangers won’t know when to stop and start

Once they’ve fin’ly got inside

Spir’ling staircase toward your dusty mind

With crates and boxes and bags and trunks;

No one cares what tender dreams they’ll find

All they’ll see up there is junk

With silver dollars from a ragdoll’s ear

And merc’ry dimes for buttons, too

And flutes and whistles only kids can hear

And peacock feathers green and blue

Deep depression in a walnut grain

Afternoons on rainy days;

Once it stacked up well in both your brains

And now it’s all some purple haze

With vandals picking locks and breaking doors

And smashing keepsakes all around;

Souvenirs of love and foreign shores

And scrapbook pages all unbound

It’s open house now for your fading heart

Tell your ghost it’s time to hide;

Strangers won’t know when to stop and start

Once they’ve fin’ly got inside

Open huis nu voor je vervagende hart

Vertel je geest dat het tijd is om zich te verstoppen;

Vreemden weten niet wanneer ze moeten stoppen en beginnen

Als ze eindelijk binnen zijn

Wenteltrap naar je stoffige geest

Met kratten en dozen en tassen en koffers;

Het kan niemand schelen welke tedere dromen ze zullen vinden

Alles wat ze daarboven zien, is rommel

Met zilveren dollars uit het oor van een ragdoll

En merc'ry dubbeltjes voor knoppen ook

En fluiten en fluitjes die alleen kinderen kunnen horen

En pauwenveren groen en blauw

Diepe depressie in een walnootkorrel

Middag op regenachtige dagen;

Toen het eenmaal goed was opgestapeld in beide hersens

En nu is het allemaal een paarse waas

Met vandalen die sloten openbreken en deuren breken

En overal souvenirs inslaan;

Souvenirs van liefde en buitenlandse kusten

En plakboekpagina's allemaal ongebonden

Het is nu open huis voor je vervagende hart

Vertel je geest dat het tijd is om zich te verstoppen;

Vreemden weten niet wanneer ze moeten stoppen en beginnen

Als ze eindelijk binnen zijn