Призраки - STED.D

Проклятый город в утробе оставленного богом чрева

Никто из тех мразей не верил в меня,

Но я знаю, что значит быть верным

К чёрту, что скажет их разум

Их разум летит угасающей искрой вдаль

Синий winston и тот свинский лай

Среди тех, кто не пробился в рай

Я смотрю в зеркало:"Кто это чёрт возьми?"

Разбей мою голову на куски

Убей моих бесов вместе со мной

И не трогай срисованный мной эскиз

Я пишу тёмной ночью свой новый стих

О черноте в душе

О череде лишений среди попыток разбить их стены

Люди не лгут — я не верю им

Родная, захочешь, убей меня

Люди словно привидения

Растворяются во времени

Что-то внутри меня тлеет,

Но вдруг в этой комнате выросли тени

Они расскажут, что любят тебя, но глаза их полны сожаления

Они легко похоронят, всё то, во что верил ты

Я писал ради них те слова, что спасали их

Прикрывая их чёртов тыл

Вот тот поглощающий чёрный дым

Всепоглощающий чёрный дым

И мне нужен тот чёртов трип

Ради которого я и построил нечёткий мир

Люди не лгут — я не верю им

Родная, захочешь, убей меня

Люди словно привидения

Растворяются во времени

Собираю, что растеряно

Мама, мы стали растениями

Люди словно привидения, все люди словно привидения

Люди не лгут — я не верю им

Родная, захочешь, убей меня

Люди словно привидения

Растворяются во времени

Собираю, что растеряно

Мама, мы стали растениями

Люди словно привидения, все люди словно привидения

Призраки в доме, я вижу их тень

Ступай по битым осколкам людей

Они исчезнут, чтобы ты бежал быстрее,

Но ты один в пустоте, в пустоте

Призраки в доме, я вижу их тень

Ступай по битым осколкам людей

Они исчезнут, чтобы ты бежал быстрее,

Но ты один в пустоте, в пустоте

De vervloekte stad in de schoot van de baarmoeder achtergelaten door de god

Geen van dat uitschot geloofde in mij,

Maar ik weet wat het betekent om waar te zijn

Fuck wat hun geest zegt

Hun geest vliegt als een vervagende vonk in de verte

Blauwe winston en die varkensschors

Onder degenen die het paradijs niet hebben gehaald

Ik kijk in de spiegel: "Wie is dit in godsnaam?"

Breek mijn hoofd in stukken

Dood mijn demonen met mij

En raak de schets die ik tekende niet aan

Ik schrijf mijn nieuwe vers op een donkere nacht

Over zwartheid in de ziel

Over een reeks ontberingen bij pogingen om hun muren te doorbreken

Mensen liegen niet - ik geloof ze niet

Lieverd, als je wilt, dood me dan

Mensen zijn als geesten

Op tijd oplossen

Er smeult iets in mij

Maar plotseling groeiden er schaduwen in deze kamer

Ze zullen je vertellen dat ze van je houden, maar hun ogen staan ​​vol spijt

Ze zullen gemakkelijk alles begraven waar je in geloofde

Ik schreef voor hen de woorden die hen hebben gered

Hun verdomde achterkant bedekken

Die absorberende zwarte rook

Allesverslindende zwarte rook

En ik heb die verdomde reis nodig

Ter wille waarvan ik een vage wereld heb gebouwd

Mensen liegen niet - ik geloof ze niet

Lieverd, als je wilt, dood me dan

Mensen zijn als geesten

Op tijd oplossen

Verzamelen wat verloren is gegaan

Mam, we zijn planten geworden

Mensen zijn als geesten, alle mensen zijn als geesten

Mensen liegen niet - ik geloof ze niet

Lieverd, als je wilt, dood me dan

Mensen zijn als geesten

Op tijd oplossen

Verzamelen wat verloren is gegaan

Mam, we zijn planten geworden

Mensen zijn als geesten, alle mensen zijn als geesten

Geesten in huis, ik zie hun schaduw

Stap op gebroken fragmenten van mensen

Ze zullen verdwijnen, zodat je sneller kunt rennen

Maar je bent alleen in de leegte, in de leegte

Geesten in huis, ik zie hun schaduw

Stap op gebroken fragmenten van mensen

Ze zullen verdwijnen, zodat je sneller kunt rennen

Maar je bent alleen in de leegte, in de leegte