МОРГНИ, ЕСЛИ ТЫ В ЗАЛОЖНИКАХ - STED.D

Очередной ебучий день рождения

Сижу на краю пропасти, выгуливаю тело

Представляю, как валюсь в холодное ущелье

Ёбаный кошмар, это всего лишь понедельник

Вселенная в нас не верит

Да, я мог стать космонавтом, но не встал с постели

Я вечный узник этой колыбели

Как ребёнок, оставленный подкроватным монстрам на съедение

От себя не убежишь, но ни пера ни пуха

Даю концерт в родненьком городе и отлетаю над своим гнездом кукухой

Оставляю углеродный след

Поймаю в банку, похвастаюсь внукам

Вряд ли чем-то большим разразится боженька

Я думал, что достоин многого, но я ничтожество

Внутри меня рдеет и теплится то

Что нормальные люди глушат наркотиками и не морщатся

Смотрю в зеркало — моргни, если ты в заложниках

И мне никогда отсюда не выбраться

С этого ракурса в глазах одна мольба о помощи

И Позже я останусь, уже из принципа

Кто-то другой смотрит с обратной стороны стекла,

А я кричу, не открывая рта

И ком в горле, закрыв врата, перекроет гортань

Чувство, будто душу продал, но не помню когда

Внутри меня, за пеленой, истекающий кровью

Черный боязливый ворон ждет, пока окрепнут крылья

Я нервно перебрал все способы помнить,

Но так и не смог стать кем-то, кем меня видят другие

Я таким не стану никогда

И чтоб не было больно, проще послать нахуй всех

Частенько думаю, как классно было б выпасть из окна

И старый мир увидеть в необычном ракурсе

Не хватит сил

Увидеть ваш мир в этих ярких цветах

Чувствовать жизнь,

Но внутри пустота

И время

Беспощадно летит вникуда

Монстры под кроватью бьются в угол, в них никто не верит

Подумал, мне бы их проблемы

Потом понял, что мы разделяем бремя

И всё, что нам отмерено — путь кометы Галлея,

Но вся моя жизнь — это день сурка

Каждый новый день с чистого листа

Да, что-то не так, не помню вчера

Я не умирал, но воскрес на руках Христа

Меня душит мир, но я в нем расту, как киста

Weer een verdomde verjaardag

Ik zit op de rand van de afgrond, wandelend over het lichaam

Ik stel me voor dat ik in een koud ravijn val

Verdomde nachtmerrie, het is pas maandag

Het universum gelooft niet in ons

Ja, ik had astronaut kunnen worden, maar ik kwam mijn bed niet uit

Ik ben de eeuwige gevangene van deze wieg

Als een kind achtergelaten om opgegeten te worden door monsters onder het bed

Je kunt niet voor jezelf wegrennen, maar veren noch pluisjes

Ik geef een concert in mijn geboortestad en vlieg als een koekoek over mijn nest

Een ecologische voetafdruk achterlaten

Ik vang het in een pot, schep op tegen mijn kleinkinderen

Het is onwaarschijnlijk dat God in iets groots zal barsten

Ik dacht dat ik veel verdiende, maar ik ben niets

Het bloost en verwarmt in mij

Dat normale mensen jammen met drugs en niet huiveren

Ik kijk in de spiegel - knipper met je ogen als je gegijzeld bent

En ik kom hier nooit meer weg

Vanuit deze hoek is er maar één pleidooi voor hulp in de ogen

En later zal ik blijven, al uit principe

Iemand anders kijkt toe vanaf de achterkant van het glas

En ik schreeuw zonder mijn mond te openen

En een brok in de keel, die de poort sluit, blokkeert het strottenhoofd

Het gevoel hebben dat ik mijn ziel heb verkocht, maar ik weet niet meer wanneer

In mij, achter de sluier, bloedend

Zwarte angstige raaf wacht tot de vleugels sterker worden

Ik heb zenuwachtig alle manieren doorgenomen om het me te herinneren

Maar ik zou niet iemand kunnen worden die anderen mij zien

Ik zal nooit zo zijn

En zodat het geen pijn doet, is het makkelijker om iedereen weg te sturen

Ik denk vaak hoe cool het zou zijn om uit het raam te vallen

En bekijk de oude wereld vanuit een ongewone hoek

Niet genoeg kracht

Zie je wereld in deze levendige kleuren

Voel het leven

Maar van binnen is leegte

En tijd

Vliegt meedogenloos naar nergens

Monsters onder het bed vechten in de hoek, niemand gelooft erin

Ik dacht dat ik hun problemen zou hebben

Toen realiseerde ik me dat we de last delen

En alles wat aan ons wordt gemeten, is het pad van Halley's komeet,

Maar mijn hele leven is groundhog day

Elke nieuwe dag vanaf nul

Ja, er is iets mis, ik weet het niet meer van gisteren

Ik stierf niet, maar herrees in de armen van Christus

De wereld verstikt me, maar ik groei erin als een cyste